BLIEK OOK CLUBKAMPIOEN CHESS 960

Op 14 mei 2018 speelden we om de traditionele eer van wie de beste Chess 960 speler is. Omdat er geen gasten waren, was de winnaar dus ook meteen Clubkampioen. En dat werd Wouter Bliek, die hiermee dus zijn status als beste DZD-er bevestigde. Ging dat zonder slag of stoot. Zeker niet. Vooral in de eerste ronde kreeg hij ferme tegenstand van Herman Schoonakker. In een stelling waarin alle stukken nog op het bord stonden, was het eerder Herman die beter stond, maar de vlag was onverbiddelijk. We speelden 15 minuten knock-out en dat zijn we niet meer gewend. In de eerste ronde kroop Bram Boone door het oog van de naald doordat Dingnis Lokers niet zag dat hij mat-in-één kon geven. Een ronde later ging Brams tegenstander, Peter van der Borgt, door dat zelfde oog van de naald. Met een kwaliteit achter, in een positioneel mindere stelling met minder tijd op de klok wist Peter zich toch nog te redden. Na twee rondes liet Niels Verhaar zien de “coming man” te zijn. Jan Capello en Marko Burger waren door hem het spreekwoordelijke bos in gestuurd. Daarna mocht hij tegen (op papier) nog betere spelers en die bleken hem te machtig.

Na drie rondes was het hele aanwezige bestuur op de plaatsen 1 en 2 beland (dat hier iemand fraude vermoed snappen we). In een spannende partij moest Peter van der Borgt zijn meerder erkennen in Wouter Bliek. Omdat Ton Hertogs Wouter niet kon verschalken in de 5e ronde, werd Wouter met 5 uit 5 kampioen. Peter volgde met 4 uit 5. Bram Boone was knap de (toch wel verrassende) nummer 3. Onderin speelden de neven Lokerse een dubbel in de laatste twee ronden. Dies (die, zoals gebruikelijk, elke ronde de beginstellingen via de randomizer bedacht) won de nevenstrijd en eindigde met 1,5 punt boven neef Dingnis (0,5 punt) en Marius Leendertse (1 punt).

Meer dan 50% scoorden (met 3 punten) ook Niels, Ton, Marko Burger (die twee keer remise speelde!) en Jan Capello. Gayan den Hollander eindigde op 50% en de rest behaalde twee punten. Die rest bestond uit Herman, Piet van Boven en Alexander van ‘t Hoff.