07-05-2018
1 Freek Pruis – Niels Verhaar 1-0
2 Ton Hertogs – Eric Clarisse 0-1
3 Jan Capello – Gayan den Hollander ½-½
4 Krijn Saman – Herman Schoonakker 0-1
5 Piet van Boven – Marius Leendertse ½-½
6 Dingnis Lokerse – Jaap van Oosten 0-1
7 Dies Lokerse – Alexander van ’t Hoff 0-1
Laatste ronde wintercompetitie zit er op.
De top 3 van ranglijst en eindstand waren afwezig en hebben zodoende een paar boeiende partijen gemist.
Ton Hertogs kreeg wat compensatie voor de ‘geofferde’ pion in een Petroff in de vorm van loper tegen paard, maar kon het uiteindelijk niet keepen tegen Eric Clarisse in het vierde uur. Lange partij in tijd, maar er waren nog langere partijen, zowel in tijd als in zetten.
Marius Leendertse en Piet van Boven speelden bijna 100 zetten om tot remise te komen. Marius heeft het meest gewonnen gestaan, zelfs de slotstelling was gewonnen, maar 60 zetten met minder dan 2 minuten op de klok is hard werken.
Ook meer dan 85 zetten hebben Freek en Niels gespeeld, zij waren als laatste klaar. Niels die elke week wel een boekvariant laat zien, tastte vandaag toch mis in iets van een Grunfeld. Freek heeft vermoedelijk een van de moeilijkste routes gekozen maar won wel in boeiend gevecht tussen paarden (Freek) en lopers (Niels).
Alexander van ‘t Hoff had geen probleem met Dies’ lange rokade in een gesloten siciliaan. De andere Lokerse (Dingnis) had wel kansjes tegen Jaap van Oostens a-pion, wat er daarna allemaal gebeurde geen idee maar Jaap won.
Jan Capello kwam via een Franse ruilvariant in een bekende Petroff stelling tegen Gayan den Hollander; c7-c5 en vervolgens c4 legde de pionnen vast en er werd na stukkenruil snel tot remise besloten.
Dan mis ik nu nog een partij … o ja, ook een lange partij: Krijn Saman met wit tegen Herman Schoonakker. Met wit speelt Krijn de vele bekende zetten uit London systeem, ook nu weer. Veel meer heb ik niet meegekregen tot Herman een pion op b2 en dame op a2 had; even later stonden de stukken in de beginpositie met een punt voor Herman.
30-04-2018
1 Bram Boone – Wouter Bliek 0-1
2 Ton Hertogs – Peter van der Borgt ½-½
3 Piet van Boven – Alexander van ’t Hoff 1-0
4 Dingnis Lokerse – Dies Lokerse 1-0
5 Eric Clarisse – Marko Burger ½-½
6 Krijn Saman – Jan Capello ½-½
7 Freek Pruis – Herman Schoonakker 0-1
8 Gayan den Hollander – Jaap van Oosten 1-0
HAALT WOUTER DE HONDERD?
Een beetje raar; dat we nu al bezig zijn of Wouter Bliek 100 jaar wordt?! Inderdaad, maar dat bedoelen we ook niet. Gaat Wouter met meer dan 100 punten verschil clubkampioen worden? Dat bedoelen we. Wouter moest afgelopen maandag hard aan de bak tegen Bram Boone om het volle punt te behalen. Weliswaar had Wouter aanvalskansen via de g-lijn, maar Bram had daar voldoende verdedigers. Alleen kwamen die zo in het nauw dat Bram een kwaliteit moest geven. Wouter won en de concurrent niet, want bij Wouters achtervolger (nou ja, achtervolger) Peter van der Borgt was waarschijnlijk de hele partij sprake van een dynamisch evenwicht. De partij belandde uiteindelijk in een eindspel waarin beide loperparen nog op het bord stonden, beide spelers 5 pionnen hadden, Peters pionnenstructuur slechter leek dan die van Ton Hertogs, maar Peter had dan weer een gedekte vrijpion. Het leek typisch zo’n gevalletje van “wie teveel wil verliest” en dat wilden beiden niet: dus remise.
Ik had het idee dat dit bij Eric Clarisse – Marko Burger ook min of meer het geval was, alhoewel in deze partij de remise werd overeengekomen voordat het eindspel was bereikt. Bij Krijn Saman en Jan Capello was het al niet anders. Ook remise in een partij waarin het evenwicht niet echt verbroken werd. Was het dan zo’n vredelievende remiseavond? Nee hoor.
Freek Pruis was als eerste klaar en de woorden “ik ben gewoon een knoeier” gaven een kleine hint van de uitslag: winst voor Herman Schoonakker. De Lokerse-clash werd weer door Dingnis gewonnen. Zoals we van beide heren gewend zijn, veranderden de materiaalverhoudingen zo nu en dan wel, maar zat Dingnis wel de hele tijd aan de goede kant. De slotstelling was fraai: Dies’ zwarte koning op h5 kon nergens heen na Dingnis’ Te5+, want op h6 stond een zwarte pion, op h4 een zwarte toren en de g-lijn was verboden terrein vanwege een witte toren op g1.
Jaap van Oosten zag groot gevaar in Gayan den Hollanders loper op g5, joeg hem naar h4 (na h6), maar nog een keer wegjagen met g5, gevolgd door g4 met aanval op Gayans f3-paard was niet goed voor Jaaps pionnenstructuur en daarna moest hij zich beperken tot (soms erg creatieve) dekkingszetten waardoor zijn stelling de kwalificatie “positioneel beroerd” kreeg. Gayan bleef rustig en maakte het mooi af. Ook Piet van Boven bleef rustig (mijn gevoel zegt dat Piet aan een metamorfose bezig is: Piet 2.0 speelt rustiger, heeft daardoor misschien wat minder vaak een onverwachte zet, maar speelt wel degelijker) en daar kon Alexander van ‘t Hoff geen antwoord op vinden. Zijn stelling veranderde meer en meer van “aanvallend” in “krakkemikkig” en doordat Piet zich niet liet verleiden tot een snelle winstvoering werd Alexander redelijk kansloos naar de 0 gespeeld.
23-04-2018
1 Wouter Bliek – Krijn Saman 1-0
2 Peter van der Borgt – Jan Capello 1-0
3 Wilco Krijnsen – Marco Baars 1-0
4 Freek Pruis – Jaap van Oosten 1-0
5 Marius Leendertse – Gayan den Hollander 0-1
6 Piet van Boven – Herman Schoonakker 1-0
7 Niels Verhaar – Dingnis Lokerse 1-0
BERGS OPEN IN KRUININGEN
Maandag waren er 8 partijen, waarvan er maar 7 meetelden voor de interne competitie. Ton Hertogs en Alexander van ‘t Hoff ontmoetten elkaar in het kader van het Bergs Open. Voor Alexander werd het geen succes. Na Tons f7-f5 zou en passant slaan prima zijn geweest. Nu liet Alexander dat achterwege en werd na Lf4 zijn loper na g5 ook nog vastgezet. Stukverlies en even later partijverlies was het gevolg. Toen had Niels Verhaar al gewonnen van Dingnis Lokerse. Niels zal ongetwijfeld de ratingkampioen worden, want met een plus van 77 ratingpunten is hij alleen nog door Matthijs Schouten in te halen, maar die heeft te weinig wedstrijden gespeeld om officieel mee te kunnen doen voor dat klassement. In dat klassement doet onze andere nieuwkomer, Krijn Saman, het ook prima met plus-31. In Wouter Bliek moest Krijn echter zijn meerdere erkennen. Wouter wist een kwaliteit te winnen in een positioneel betere stelling en om de partij over de streep te halen was Wouter wel toevertrouwd.
Even leek het trouwens of Wouter niet aan het schaken was, maar vier-op-een-rij aan het spelen was (f4 t/m c4). Of hij het zelf bedacht had of afgekeken van Jaap va Oosten weet ik niet. Jaap had op een gegeven moment het rijtje h6 t/m e6. Dat “vier-op-een-rij” niet per definitie tot winst leidt bleek wel, want Jaap verloor van Freek Pruis. Dat kwam niet zozeer door die vier pionnen, maar meer doordat Jaap de stelling niet dicht zette aan de damevleugel met a4. Nu sloeg Jaap op b4 en kwam de a-lijn open en kreeg Freek een mooie aanval. Pareren daarvan lukte wel, maar kostte kostbare tempi en die tempi benutte Freek om aan de koningsvleugel een dodelijke aanval op te zetten. Piet van Boven speelde weer zijn geliefde, maar niet zo degelijke, halma-opening. Er zitten dan gaten in de stelling waar paarden naar toe kunnen en teveel pionnen staan niet gedekt door een pionnetje op de 2e rij. Dat kostte een pion. Herman Schoonakker wist echter niet goed hoe hij verder moest en even leek het er op dat Herman de weg naar de winst niet zag. Dat veranderde nadat hij de kwaliteit weg blunderde. Piet zag de blunder en speelde Lh5 met remise-aanbod. Terecht voelde Piet aan dat zijn stelling kwetsbaar was, zelfs met op papier een materiële voorsprong van een kwaliteit tegen een pion. Herman weigerde het aanbod, want zag nu blijkbaar wel de winst weg, namelijk met de koning het open veld in, de toren achter de vrije b-pion, de loper kijkend naar de alleen door een toren te dekken pion op a4 en Piet kan kiezen tussen pion d3 verdedigen en de koning dodelijk binnen laten vallen of pion d3 weg geven, maar allebei zou het resultaat een nul zijn. Jammer voor Piet, want hij speelde prima gefocust.
Jammer was het ook voor Marco Baars dat op het moment dat het interessant ging worden (hoe zwak is Marco’s e-pion en hoe sterk zijn Marco’s aanvalsmogelijkheden op de damevleugel) Marco pion a2 met de dame nam en overzag dat die pion indirect gedekt werd door Wilco Krijnsens dame op e2. Na Dxa2 speelde Wilco Lh7+ en konden beide spelers naar huis. Bij Marius Leendertse en Gayan den Hollander duurde dat langer. Gayan won uiteindelijk na een opening met wat conceptuele foutjes. Na Lxe7 sloeg Gayan terug met de dame waarna Marius na Pxd5 en Tc1 de c-lijn had kunnen bezetten en druk had kunnen blijven uitoefenen op de pion op c7. Gayan had dan langdurig in de verdediging gemoeten. Ook Gayans onnodige f5 (want de dreiging Lh7+ leek me niet zo erg) leek Marius’ aanvalskansen te vergroten (ook de e-pion werd nu zwak). Marius had echter een ander plan en wat dat was weet ik niet, maar hij verloor een pion en toen werd Gayans c-pion ijzersterk en dat in combinatie met Marius’ open koningsstelling was voldoende voor Gayan om het volle punt mee naar huis te nemen. Over de partij Peter van der Borgt – Jan Capello valt niks zinnigs te zeggen zonder hem door de computer te halen. Schrijver dezes durft dat echter niet, omdat dan wellicht zal uit komen dat de partij van blunders aan elkaar hing.
16-03-2018
1 Peter van der Borgt – Wouter Bliek 1-0
2 Jan Capello – Wilco Krijnsen 0-1
3 Ton Hertogs – Krijn Saman 1-0
4 Gayan den Hollander – Bram Boone 0-1
5 Jaap van Oosten – Herman Schoonakker 0-1
6 Alexander van ’t Hoff – Niels Verhaar 0-1
7 Dingnis Lokerse – Marius Leendertse 0-1
8 Dies Lokerse – Piet van Boven 0-1
9 Freek Pruis – Paring bye
GEEN REMISES
Pas na meer dan twee uur spelen was de eerste partij klaar. Piet van Boven won in de opening een pionnetje, maar moest op zijn qui vive blijven, want tegenstander Dies Lokerse speelde (voor zijn doen) rustig. Piet deed dat ook (had vorige week tegen de sterke Dekker van Goes D gezien dat dat goed kan werken, alhoewel het toen geen resultaat opleverde). Dies had met Dxd6 de pion terug kunnen winnen en een enorme afruil naar een remiseachtig eindspel kunnen afdwingen, maar sloeg de pion op d6 met de toren. Dat gaf Piet mooie aanvalskansen en die waren aan de man uit “Answest” wel besteed.
Dies’ neef Dingnis werd verrast door het zeer sterk lijkende Dd5 van Marius Leendertse. Met die zet viel Marius een toren en een paard aan en stukverlies was onvermijdelijk. Maar, maar: Dingnis had mooie tegenkansen door met een paard op g6 of op c6 te slaan. Geen idee wat het beste was, maar Dingnis sloeg op c6 en wist Marius danig in de problemen te brengen. Daardoor moest Marius met zijn dame in de aanval (al was het maar om te voorkomen gevangen te worden). Ik heb niet alles gezien, maar als het Dingnis gelukt was te rokeren dan zou het voor Marius nog heel moeilijk kunnen worden. Dat rokeren lukte niet en Marius won na een spectaculaire partij.
Ondanks de nederlagen mogen Dies en Dingnis trots zijn op hun partij. Of Gayan den Hollander dat ook is betwijfel ik. In het eindspel speelde hij logisch lijkende zetten, maar het effect was dat Gayans toren en paard zo onhandig kwamen te staan dat Bram het paard kon winnen, dat eerst niet deed (want niet zag), maar later (toen de kans zich weer voor deed) het wel zag en Gayan naar de 0 speelde. Jan Capello verloor ook, maar die speelde zijn partij tegen Wilco Krijnsen in een hoekje waar nooit een tafel staat en waarschijnlijk daarom heb ik van die partij pas wat mee gekregen toen die klaar was. Jan had (ik citeer Jan) “een stuk weggegeven” en daardoor opgegeven.
Niels Verhaar wordt met de week beter (en kritischer op zijn eigen spel) en won nu ook weer. In de opening verschalkte hij een pionnetje en toen hij ook nog een kwaliteit won, kon Alexander van ‘t Hoff vechten wat hij wilde, langzaam maar zeker werd Alexander naar opgave gespeeld. Langzaam maar zeker naar de winst spelen zijn ook worden die van toepassing waren op Herman Schoonakker en Ton Hertogs. Herman had een indirecte aanval op f2, die Jaap van Oosten nog kon pareren, maar het best definitief met Le3 kon dekken, maar dan zou pion b2 vallen. Dat had Jaap kunnen oplossen door meteen Tb1 te spelen, maar Jaap deed eerst nog een paar andere zetten en die verzwakten zijn koningsstelling én gaven Herman de gelegenheid via de e-lijn binnen te dringen. En toen was de stelling niet meer te redden. Krijn Saman overkwam hetzelfde tegen Ton Hertogs. Het pionnetje dat Krijn verloor was vervelend, maar hij werd helemaal ingesnoerd, kreeg een nutteloze loper op b2 en kon slechts lijdzaam toezien hoe hij zou gaan verliezen.
Dan was er nog het duel tussen de nummer één en nummer twee; vooral een prestigeduel, want Wouter Bliek heeft een zo goed als niet in te halen voorsprong. Zijn partij tegen Peter van der Borgt draaide om d5 en de vraag wie als eerste de spanning rondom d5 wilde opheffen. Zoals het echte schakers betaamt, wilde geen van beiden dit, maar voelde Peter zich gedwongen het toch te doen na het verrassende Pc6-b8. Dat zou één van Wouters relatief vele paardzetten worden op de 6e tot en met de 8e rij. Veel aan de hand was er overigens niet tot Peter na Wouters Dd7 zijn paard naar e5 kon spelen (door Wouter gemist) en in een paar zetten zo gevaarlijk Wouters stelling kon binnen dringen dat het wel fout moest lopen (voor Wouter dan). Met een (leuk om te spelen, maar makkelijk te vinden, want redelijk standaard) dameoffer kon Peter de winst grijpen.
26-03-2018
1 Marco Baars – Wouter Bliek 0-1
2 Eric Clarisse – Wilco Krijnsen ½-½
3 Jan Capello – Eric Dek ½-½
4 Ton Hertogs – Gayan den Hollander 1-0
5 Krijn Saman – Freek Pruis 1-0
6 Marius Leendertse – Matthijs Schouten 0-1
7 Dies Lokerse – Jaap van Oosten 0-1
8 Niels Verhaar – Flip Meijaard 1-0
9 Dingnis Lokerse – Piet van Boven 0-1
10 Alexander van ’t Hoff – Paring bye
19-03-2018
1 Wilco Krijnsen – Wouter Bliek 0-1
2 Eric Dek – Freek Pruis 1-0
3 Eric Clarisse – Gayan den Hollander 1-0
4 Marko Burger – Ton Hertogs 0-1
5 Krijn Saman – Matthijs Schouten ½-½
6 Piet van Boven – Bram Boone 0-1
7 Herman Schoonakker – Dingnis Lokerse 1-0
8 Dies Lokerse – Niels Verhaar 0-1
9 Jan Capello – Handmatige paring bye
Wilco Krijnsen had met zijn beruchte d4 en Lf4 een Konings Indische opstelling van Wouter Bliek tegen gekregen waarbij zijn zwarte loper verkeerd stond en door een combinatie op die loper gingen er twee pionnen verloren. Dat wilde wit natuurlijk niet en offerde een stuk voor twee pionnen. Zwart maakte het daarna nog wel ingewikkeld door niet direct de stelling te openen maar eerst af te wikkelen naar een eindspel en daarna pas te openen. Na dat wit het iets te tricky wilde doen en niet direct een pion terugsloeg kreeg Wouter een doorgebroken pion die wel verloren kon gaan maar dan ging “alles” eraf en bleef wit gewoon het geofferde stuk achter.
Freek Pruis kwam er prima uit tegen Eric Dek in een damegambiet en kreeg weliswaar een dubbele f-pion maar dat leek toch niet de beslissing te geven, de loper die Freek inleverde was wel de beslissing.
Een grote verrassing bij Eric Clarisse tegen Gayan den Hollander. Misschien niet het resultaat maar de d4 opening van Eric die toch echt altijd de e4 speler was. Wit speelde in de “verse” opening alles volgens het boekje en toen zwart niet op tijd h6 deed (wit had Dc2 en Ld3 staan) om de stelling te ontlasten liep hij tegen een combi op die weliswaar niet h7 weggaf maar d5. De rest speelde vanzelf en wit kon het punt pakken.
Ton Hertogs had er goed moed in nadat hij de vrijdag ervoor toch wel redelijk makkelijk Marcel Nellen van Middelburg A van het bord had gezet en stak nu ook weer het bord aan. In de tactische hap die op het bord kwam, miste Marko Burger de beste voortzetting in ging daarna in vlammen op. Nou ja, wit verloor een stuk voor een paar pionnen en had daarna geen kans meer.
Krijn Saman en Mathijs Schouten speelden een gelijk opgaande strijd en dat bleef de hele partij ook zo en werd dus niet verrassend remise.
Bij Piet van Boven en Bram Boone hadden de beide heren een groot gedeelte van het bord een zigzag loopgraaf gegraven maar Bram had een dubbelpion die toch wel slecht leek. Wit stond in “hogere zin” gewonnen en zeker toen zwart met f5 probeerde te openen. Na e4xf5 sloeg zwart automatisch terug maar vergat dat er een Loper op f3 stond die zomaar een kwaliteit op a8 kon pakken. Piet leek te gaan winnen, maar dan blijkt toch dat een gewonnen stelling winnen veel moeilijker is dan die stelling te krijgen. Bram won en hoe heeft uw verslaggever niet gezien.
(Wouter Bliek)
12-03-2018
1 Wouter Bliek – Ton Hertogs 1-0
2 Eric Clarisse – Peter van der Borgt 0-1
3 Freek Pruis – Wilco Krijnsen 0-1
4 Matthijs Schouten – Jan Capello ½-½
5 Gayan den Hollander – Marko Burger 0-1
6 Herman Schoonakker – Krijn Saman 0-1
7 Niels Verhaar – Bram Boone 0-1
8 Jaap van Oosten – Piet van Boven 1-0
9 Dies Lokerse – Marius Leendertse 0-1
10 Dingnis Lokerse – Alexander van ’t Hoff 0-1
11 Flip Meijaard – Handmatige paring bye
Wit begint begint en zwart wint ?
Was het maar zo simpel. De spelers gingen er wel voor maar de realiteit is soms anders.
Om Alexander niet oneven te laten zijn had Marius zich opgeofferd om dan oneven te zijn, maar of dat veel uitmaakte was de vraag. Alexander zette Dingnis na 5 minuten spelen al mat en das wel erg snel natuurlijk.
Dies Lokerse speelde wel rustiger maar kon niet voorkomen dat Flip Meijaard materiaal voorkwam en daardoor ging de zwarte kaars langzaam uit.
Pruis kwam met zwart tegen Ton Hertogs best goed uit de opening en had weliswaar wat minder ruimte maar kon door de opgerukte pionnen en tegengestelde rokade wel actief spel krijgen. De zwarte dame kwam via de koningsvleugel van Ton binnen en huppelde daarna naar de damevleugel (waar Tons koning was geparkeerd). De witte koning was kaal en bleek kwetsbaar, zo kwetsbaar dat Freek een kwaliteit kon geven om te winnen maar dat werd gemist en Ton kon daarna zwart langzaam wegtikken.
Gayan den Hollander had tegen Herman Schoonakker een voorzichtige opening op het bord gezet ( g3, e3 en Pf3 Lg2). Zwart krijgt dan alle tijd om een eigen opening neer te zetten. Dat deed Herman ook wel maar daarna gingen de stukken naar de damevleugel en Gayan koos voor de andere kant en de hele koningsvleugel ging open. In die vurige stelling kon wit zoveel druk geven dat Herman materiaal moest geven maar zwart bleef onder druk en moest later nog meer “spul” geven. Dat “spul” toch belangrijk is in schaken bleek dan ook wel en Gayan kon een mooi vol punt bijschrijven.
Via een zetverwisseling kwam er bij Wouter Bliek en Eric Clarisse een koningsindiër uit. Heel klassiek allemaal waarbij wit op de damevleugel probeert te duwen en zwart probeert dan de witte koning te pakken. Het ging wat op en neer. Onze siliconen vriend vond de stelling wat op en neer gaan, gaf zwart eerste een plusje maar later kwam dat plusje weer naar wit. Eric besloot door te duwen met een stukoffer op g4 om toch een weg naar de witte monarch te vinden maar wit kon alles dichthouden en zwart kon zijn aanval niet versterken.
Alle “beginners” wonnen. Hopelijk gaat dat niet zo blijven want uw verslaggever heeft de volgende ronde zwart
05-03-2018
1 Wouter Bliek – Ton Hertogs 1-0
2 Eric Clarisse – Peter van der Borgt 0-1
3 Freek Pruis – Wilco Krijnsen 0-1
4 Matthijs Schouten – Jan Capello ½-½
5 Gayan den Hollander – Marko Burger 0-1
6 Herman Schoonakker – Krijn Saman 0-1
7 Niels Verhaar – Bram Boone 0-1
8 Jaap van Oosten – Piet van Boven 1-0
9 Dies Lokerse – Marius Leendertse 0-1
10 Dingnis Lokerse – Alexander van ’t Hoff 0-1
11 Flip Meijaard – bye
WILD WEST IN KRUININGEN
Wat nu weer? Achtervolgingen? Cowboy- en indiaantjes feest? Dat laatste schijnt niet meer te mogen, niet meer politiek correct. Erger nog: racistisch zelfs. Ik zal me maar onthouden van commentaar. Voor je het week krijg je alle sociale media over je heen. Welnu, die 5e maart, die 1e maandag van de maand, waarop het luchtalarm het in delen van Nederland niet deed, was het op de clubavond van De Zwarte Dame (over die naam zo meer) op veel borden alarmfase 1, code rood en wild-west.
Over politiek correct gesproken: Onze club bestaat sinds de jaren vijftig en lijkt me met een naam als De Zwarte Dame wel erg onverdacht als het om discriminatie gaat. Onze oprichters hadden ook voor De Witte Koning kunnen kiezen. Komt die naam ergens voor? Ja, als een schildersbedrijf in Assen. Het Witte Paard kennen we dan weer wel en niet alleen in Sas van Gent. Wel blij dat ze daar niet voor het semi-grappige “De Schimmel” als clubnaam hebben gekozen. Wie weet hadden onze oprichters dan voor “De N…..” gekozen en waren we nu opeens politiek erg incorrect. De Zwarte Dame lijkt nu nog te kunnen of moeten we het straks in iets gender neutraals veranderen? Ik kom dan niet verder dan “De Grijze Muis” en dat willen we zeker niet zijn.
Op het bord waren we die 5e maart zeker geen Grijze Muizen. Wat een geweld! (NB: figuurlijk dus).
Dingnis Lokerse offerde twee stukken voor een prachtige aanval die rente opleverde: de twee stukken kwamen terug en nog twee pionnen erbij. Eentje daarvan gaf Dingnis gewoon terug in ruil voor nog meer ontwikkelingsvoorsprong. Alexander van ‘t Hoff kon niet veel anders doen dan wachten op de genadeklap die door Dingnis na b2-b4 gegeven leek te zijn. Stukverlies leek onvermijdelijk voor de Bergenaar, maar met het geniale Le6 wist Alexander dit te voorkomen. Toen begon de machine van Dingnis te haperen. Hij had misschien beter de lopers geruild, hij hield te lang onderste rij grappen in de stelling en uiteindelijk kwam Alexander voor en won hij nog. Jan Capello leek ook op weg naar een mooie zege in een spectaculaire opening. Jan durfde echter niet op f2 te slaan, zag Matthijs Schouten terugkomen, die sloeg wel op f7, er werd afgewikkeld naar een materieel gelijke, maar positioneel betere stelling voor Matthijs. Toch werd het remise.
Ook de twee koplopers zorgden voor vuurwerk. Wouter Bliek speelde het frivole g2-g4, offerde een stuk in de verwachting dat de verbonden f- en g-pion voldoende waren om te winnen. Dat bleek het geval, vooral ook omdat Ton Hertog tijd moest verspelen met het in stelling brengen van zijn stukken die aanvankelijk aan de verkeerde kant van het bord stonden. Eric Clarisse offerde een stuk (volgens planning), maar voerde de geplande vervolgzet niet uit, want die bleek niet te werken (dachten beiden waarbij Eric een andere zet zag dan tegenstander Peter van der Borgt). Eric moest toen g2-g4 spelen, wat er wel toe leidde dat Peter zijn stuk terug moest geven. Dat deed hij met plezier, want Peter dreigde van alles over de open g-lijn. Een loperoffer van Peter werd daarom niet aangenomen, een kwaliteit geven was nodig en toen Peter de laatste tactische trucs van Eric er uitgehaald had, gaf Eric op. Overigens heeft Peter het nog niet aangedurfd de partij aan Fritz toe te vertrouwen uit vrees voor sterk wisselende cijfers.
Herman Schoonakker zorgde ook voor spektakel. Noodgedwongen overigens. Na Krijn Samans Ld4 moest hij zijn een paard geven. Zijn dame bracht hij in de vijandelijke linies om daar een pion te winnen. Krijn verhoogde de feestvreugde door enige tijd later een stuk terug te offeren waarna beide koningen open en bloot kwamen te staan en Herman ondenkbaar mat-in-één kon geven. Er was echter één probleem: Herman was niet aan zet. Probleem twee was dat Krijn zelf schaak kon geven (en als je schaak staat kun je in de regel je tegenstander niet mat zetten) en probleem drie was dat hoe Herman ook reageerde mat door Krijn onvermijdelijk was na nog wat schaakjes. Mooie zege van Krijn.
Ook Piet van Boven speelde weer een scherpe partij, terwijl tegenstander Jaap van Oosten juist erg zijn best deed de partij in rustig vaarwater te krijgen. Piet had wellicht niet direct door dat na La4 Jaap ook nog een ander (veel snoder) plan aan het smeden was: die loper opsluiten om die met de manoeuvre Tb1-ergens anders heen gevolgd door Pd2-b1-c3 te gaan oppeuzelen. Piet snoepte nog een troostpionnetje mee en ging vervolgens op de schwindeltoer, maar verdedigingsmeester van Oosten liet zich niet beschwindelen.
Dies Lokerse zorgde vooral voor verbaal spektakel, maar inhoudelijk was het niet zo goed. Makkelijke zege voor Marius Leendertse. Veel moeilijker was het voor Wilco Krijnsen en Bram Boone. Bram speelde tegen opkomend talent Niels Verhaar. Niels was met e3-e4 te optimistisch en moest dat verkeerde plan met pionverlies bekopen. Hij wikkelde nog wel mooi af naar een toreneindspel met die ene pion minder. Misschien was dat nog wel remise te houden, maar Bram speelde het geconcentreerd uit. Ook Freek Pruis kwam (na weer een prima partij) een pionnetje achter tegen Wilco en ook hier volgde een pionneneindspel, maar met (in vergelijking met Niels) een slechtere pionnenstructuur voor Freek. Wilco kon dit eindspel dan ook eenvoudig winnen. In de strijd om de ratingprijs gooien Freek en Niels nog wel de hoogste ogen.
Resteert nog de partij van Gayan den Hollander en Marko Burger. Gayan kreeg wel het loperpaar, maar (typerend voor Gayans spel) ook een slechte pionnenstructuur. Toch ontwikkelde zich een partij waarbij Gayan zeker kansen had en Marko constant moest opletten. Dat deed hij goed en het punt ging naar Kruiningen-West.
26-02-201
1 Jan Capello – Wouter Bliek 0-1
2 Wilco Krijnsen – Ton Hertogs ½-½
3 Eric Clarisse – Eric Dek ½-½
4 Freek Pruis – Herman Schoonakker 1-0
5 Gayan den Hollander – Krijn Saman 1-0
6 Jaap van Oosten – Marius Leendertse ½-½
7 Niels Verhaar – Piet van Boven 1-0
8 Alexander van ’t Hoff – Flip Meijaard 0-1
9 Dies Lokerse – Dingnis Lokerse 0-1
Dingnis Lokerse gaf tegen zijn eigen neef Dies Lokerse wel twee stukken weg, maar die extra stukken stonden aan de zijkant en Dies’ koning bleef in het midden hangen en werd het aanvalsdoel van Dingnis aanvalsdrift. Mat was het zwarte doel en zo geschiedde.Na de ingelaste ledenvergadering werd er gelukkig ook nog geschaakt. Of het gepraat invloed heeft gehad op het schaakniveau laten we maar even in het midden. Feit is wel dat er veel werd weggegeven.
Jan Capello was de juiste zetten in een scherpe panov-variant van de Caro-Kann even kwijt en deed een zet die een pion kostte. Wouter Bliek had dan wel die pion maar Jan was beter ontwikkeld en kon van alles dreigen. Zwart kon echter de meest enge stukken van Jan ruilen en er bleef een eindspel over voor Jan met een pion minder en een lelijke pionnenstructuur. Wit vond het toen wel genoeg en gaf op.
Krijn Saman stond tegen Gayan den Hollander wel minder maar gaf zomaar een volle loper weg en dat is natuurlijk teveel en deze partij eindigde dan ook snel.
Piet van Boven werd door een offer verrast door Niels Verhaar. In de ruilvariant van het damegambiet had Piet zijn paard op c6 gezet en wilde snel a6 en b5 doorduwen. Door niet te rokeren kwam ineens Pxb5, a6xb5 en na Lxb5 kwam het paard op c6 gepend te staan en ging er daarna ook af. Stukoffer met rente, die rente van twee pionnen was iets teveel en Niels ging er met het volle punt vandoor.
Niels had ook een goede openingswijsheid, Eerst je paarden en dan pas je lopers ontwikkelen. Dat sloeg een beetje op Wilco Krijnsen die tegen Ton Hertogs Londen speelde. ( d4 d5 en dan Lf4). Aangezien dit tegenwoordig veel gespeeld wordt door de wereldtoppers, blijkt dat het een “tricky” opening is. Ton speelde prima tegen met zwart en er ontstond een open strijd waarin alle resultaten mogelijk waren. Het werd echter na lang spelen een puntendeling.
Ook zo een soort partij was er Tussen Jaap van Oosten en Marius Leendertse. Vanuit een positionele opening werd de zaak opengegooid en ontspon een mooie partij. Uw verslaggever heeft het einde niet meer gezien maar hoorde dat Jaap waarschijnlijk gewonnen kwam te staan maar door de lange partij remise had aangeboden. Ook een puntendeling dus.
Een puntendeling kwam er ook bij onze Erics of Ericcen of hoe je dat als meervoud ook schrijft. Eric Dek had tegen Eric Clarisse een Frans op het bord gezet en het leek dat wit daar beter uit kwam. Loperpaar en een verzwakte pionnenstructuur voor zwart was de uitkomst van de opening en Clarisse leek dat toch wel te kunnen uitspelen. Dat bleek toch lastiger en Dek speelde prima tegen en het witte voordeel ebde langzaam toch weg. Een optisch voordeel is toch lastiger in te schatten als je maar even naar een partij kijkt dan dat je zelf de stelling speelt. Eric Dek staat nu wel 2 remises voor in de strijd om de remisekoning maar aangezien het duivenseizoen er weer aan komt en Eric dus niet meer speelt, zal het lastig worden om dat vast te houden.
Een remise kwam er zeker niet bij Freek Pruis en Herman Schoonakker. Beide heren scoren nul remises samen in 24 partijen en scoren met wit ook nog eens uitzonderlijk goed. Freek had het voordeel van de witte stukken en begon (uiteraard) de zwarte koning aan te vallen. Alle licht stukken werden geruild en met een pion minder was het toch wit die de betere koning overhield. Wit kon twee pionnen snoepen en kwam een pion voor. Met die pion meer en de betere koning speelde Freek het uit.
Alexander van ’t Hoff had tegen Flip Meijaard een mooie stelling. Pion op e5 om de stelling van zwart in te snoeren en veel aanvalstukken gericht op de zwarte koning. Flip verdedigde goed, kon de aanval stoppen en hield daar nog een setje pionnen aan over en kon zo zijn maximale score handhaven (2 uit 2 klinkt dan misschien niet indrukwekkend maar beter dan dat kun je het niet doen)
19-02-2018
MOTORRIJDEN GOED VOOR SCHAAKNIVEAU?
1 Wouter Bliek – Freek Pruis 1-0
2 Marco Baars – Peter van der Borgt 0-1
3 Eric Dek – Wilco Krijnsen ½-½
4 Ton Hertogs – Jan Capello ½-½
5 Herman Schoonakker – Marko Burger 1-0
6 Bram Boone – Alexander van ’t Hoff 1-0
7 Marius Leendertse – Piet van Boven 1-0
8 Krijn Saman – Paring bye
Freek Pruis haalt met zijn motor meestal Niels Verhaar op en dan rijden ze gezamenlijk naar Ons Dorpshuis om daar hun schaakkunsten te laten zien. En die waren in ronde 16 heel mooi. Freek speelde een prima partij tegen Gayan den Hollander, die zoals vaker een pionnenprobleem had. Pion b4 was bijna niet te dekken en dan was er ook nog de open a-lijn waarover Freek met twee torens binnen kwam. Dat moest wel fout lopen en dat deed het dan ook. Niels speelde met wit tegen Marius Leendertse. Beiden maakten er een spannende partij van, waarbij gevochten werd om elk veld. Conceptueel was Niels’ b4 misschien dubieus, maar Marius reageerde daarop iets te voorzichtig, waardoor Niels een overwicht kreeg. Veel later won Niels een pion en het resterende eindspel speelde hij mooi uit. Knappe zeges van Freek en Niels. Dus: motorrijden goed voor het schaakniveau? Die stelling wil ik nog niet direct onderschrijven, want toevallig waren ze deze keer met de auto!
Niels maakt de volgende externe ronde zijn debuut in de avondcompetitie voor het D-team. In dat kader was zijn zege op “D-captain” Leendertse dus extra beladen. Krijn Saman gaat dan ook voor het eerst zijn opwachting maken in het D-team. En Krijn mocht tegen Marco Baars, de nummer 2 van het D-team. Ook hier een razend spannende partij, waarbij Marco een pion voor kwam, Krijn daarna twee pionnen won, maar Marco’s d-pion gevaarlijk zag opstomen. Na wat stukkenruil moest Krijn besluiten om voor Marco’s d-pion te gaan (en zijn paard op te geven) of zijn paard in het spel te houden en te hopen dat Marco’s d-pion niet zou promoveren. Krijn leverde zijn paard in; misschien ook wel omdat hij dacht dat de twee verbonden vrijpionnen voldoende compensatie zouden zijn voor het stuk. Maar dat was niet het geval; daarvoor stonden de pionnen te ver weg van een promotieveld en de ondersteuning van de koning ontbrak. Marco won dus.
Herman Schoonakker was dan misschien hersteld van de griep. Schaaktechnisch was hij nog niet “de oude”, want vanaf de opening was Jan Capello in het voordeel en toen Jans dame binnen kwam vallen kon Herman verschillende manieren kiezen om materiaal te verliezen en hij koos de meest rigoureuze en gaf snel op. De neven Lokerse kunnen dat (rigoureus materiaal in de aanbieding doen) ook goed. Dies zag niet hoe hij Piet van Boven een pionnetje afhandig kon maken, leek na een pionoffer zelfs Piets koningsstelling te gaan open breken tot Dies na Piets Pg5 plots het noorden (of het zuiden) kwijt raakte en stuk na stuk weggaf. Bij Dingnis Lokerse gebeurde iets soortgelijks waardoor Jaap van Oosten het volle punt mee naar Bath nam. Als de Lokerses hun schaaktempo toch eens wat naar beneden konden brengen; dan zouden ze een stuk vaker partijen winnen.
Eric Dek kon met de paardterugzet (Pf6) met aanval op Ton Hertogs toren op d7 voorkomen dat Ton op Erics 7e rij kon gaan oogsten. Ton moest terug en de open d-lijn gaf hem onvoldoende aanknopingspunten, waardoor het punt gedeeld werd. Wilco Krijnsen gaf Peter van der Borgt de gelegenheid zijn pijlen op e6/f7 te richten. Je zag een offer aankomen, maar was dat offer (stuk tegen twee pionnen) ook goed? Het was goed, maar Houdini zag dat Pxf7 een nog beter offer was dan het gespeelde Pxe6. Peter kon op diverse manieren het offer Pxe6 een goed vervolg geven, deed dat aanvankelijk ook, maar zag net niet hoe de genadeklap kon worden uitgedeeld. Peter bleef ogenschijnlijk (maar volgens “het ding” niet) lekker staan, maar Wilco kon zich enigszins aan de druk ontworstelen. Toen brak voor beiden de tijdnood aan, in een stelling waarin je dat niet “kunt” hebben. Wilco probeerde het met logische zetten, Peter ook (die “kl…” computer laat dan razendsnel zien dat er betere – maar veel minder logische – zetten waren) en Wilco ging als eerste de fout in en Peter won. Een genoeglijke partij, ook voor het publiek tijdens en na de partij (was weer ouwerwets kiebitzen).
12-01-2018
1 Peter van der Borgt – Wilco Krijnsen 1-0
2 Ton Hertogs – Eric Dek ½-½
3 Freek Pruis – Gayan den Hollander 1-0
4 Jan Capello – Herman Schoonakker 1-0
5 Krijn Saman – Marco Baars 0-1
6 Niels Verhaar – Marius Leendertse 1-0
7 Piet van Boven – Dies Lokerse 1-0
8 Jaap van Oosten – Dingnis Lokerse 1-0
Geen verslag
29-01-2018
KLOK IS GEVALLEN!
1 Eric Dek – Wouter Bliek 0-1
2 Peter van der Borgt – Ton Hertogs 1-0
3 Wilco Krijnsen – Rob Oosterlee 1-0
4 Jan Capello – Eric Clarisse 0-1
5 Marco Baars – Gayan den Hollander 1-0
6 Krijn Saman – Marius Leendertse 1-0
7 Piet van Boven – Dingnis Lokerse 1-0
8 Jaap van Oosten – Niels Verhaar ½-½
9 Alexander van ’t Hoff – Dies Lokerse 1-0
De echte schaker denkt dat ik “vlag is gevallen” bedoel, maar dat is niet zo. Met donderend geraas kwam de klok boven de deur naar beneden. Scherven brengen, zoals bekend, geluk, maar dat gold niet voor iedereen. Van de 9 partijen waren er toen al 6 klaar, dus voor die 12 spelers kwam het eventuele geluk te laat. Voor Gayan den Hollander had die gevallen klok een hint (“let op je klok”) moeten zijn, maar de hint ging aan Gayan voorbij waardoor de schaakavond voor Marco Baars een wel erg fortuinlijk einde kreeg. Wat was er aan de hand. Gayan had de openingsfase puik gespeeld. Na het mooie c5-c4 won hij (spelend met de zwarte stukken) twee pionnen en kreeg drie verbonden vrijpionnen (op de a- tot en met c-lijn), die ook al op de 4e/5e rij stonden. Niets leek een zege in de weg te staan. Hoe Marco het voor elkaar heeft gekregen, weet ik niet, maar hij wist die pionnenwals te stoppen zonder verder materiaalverlies. Maar dan nog, het eindspel van T+L+4 pionnen tegen T+L+2 pionnen (waarbij de lopers van gelijke kleur waren) was nog steeds gewonnen voor Gayan. Die kwam echter geen steek verder. Gekker nog: Marco ruilde de lopers, won een pionnetje terug, kwam zelfs gelijk, gaf toen zijn h-pion op (geslagen door Gayans koning) en posteerde zijn toren op de g-lijn, waarna Gayans koning niets anders dan zielig kon toekijken hoe zijn ver opgerukte e-pion te weinig ondersteuning had (namelijk alleen van de toren) om te promoveren. En toen viel ook nog Gayans vlag; Gayan was die “verrekte” klok helemaal vergeten.
Bij Jaap van Oosten en Niels Verhaar hadden beide spelers geluk. Niels had door mooi spel een pion veroverd, maar maakte toen een aantal verkeerde (ofschoon logisch lijkende) keuzes. Plots kwam Jaap met een toren binnen, kwam Jaaps (ogenschijnlijk ten dode opgeschreven) d-pion tot leven, moest Niels een stuk geven om die pion te stoppen en stond Jaap opeens een stuk tegen twee pionnen voor en had Niels ook nog eens weinig tijd en nam hij Jaaps remiseaanbod gretig aan. Jammer voor Niels dat hij zijn mooie partij niet kon bekronen, maar anderzijds wederom knap terug gevochten door Jaap.
Over terugvechten gesproken: Marius Leendertse was bijna de hele avond aan het terugvechten. Marius kreeg een gat op g7 en Krijn wist zijn stukken zo te manoeuvreren dat Lf6 en Dh6 tot mat of dameverlies zou leiden, mits de zetten in de goede volgorde werden uitgevoerd en er adequaat gereageerd zou worden op een tussenzet van Marius. Dat laatste deed Krijn niet en weg was het mat. Toen volgden nog een aantal andere (overigens niet zo eenvoudig te vinden) matdreigingen die alleen maar te stoppen was door materiaal te geven (na Marius Lxe4 slaan op g6 en later zelfs nog een torenoffer dat na Kxh6 tot Dh4 mat zou leiden). Krijn zag ze niet, speelde soms ook gewoon op safe door meer stukken in de aanval te brengen (onder andere door het briljante 34. 0-0-0). Al die aanvalskansen leverden Krijn uiteindelijk een stuk voorsprong en de winst op. Krijn gaf later aan waarom hij de winst gemist had: “ik had gewoon teveel goede zetten om uit te kiezen”. Wel een mooie partij van Krijn en ook respect voor de vechtlust van Marius.
Over de andere partijen valt minder te vertellen:
Dies Lokerse werd “ge-f7-t” door Alexander van ‘t Hoff. Dingnis Lokerse liet zich “mat-achter-de-paaltjes” zetten door Piet van Boven en dat was best zuur, want Dingnis had in een prima gespeelde openingsfase twee pionnen gewonnen en een stelling met een goede pionnenstructuur en had voor de zekerheid misschien even h6 moeten spelen. Eric Dek overzag een vork en kon opgeven tegen Wouter Bliek. Jan Capello blunderde (Jans eigen woorden) en verloor van Eric Clarisse. Peter van der Borgts “koele” Kb1 werd niet door Ton Hertogs afgestraft en vervolgens werd Ton door Peter van het bord gezet. Rob Oosterlee stond heel de partij in de verdedigende modus en de druk van Wilco Krijnsen werd uiteindelijk te veel.
22-01-2018
IS HIER OOK EEN HELPDESK?
1 Wouter Bliek – Wilco Krijnsen 1-0
2 Peter van der Borgt – Eric Dek ½-½
3 Eric Clarisse – Ton Hertogs 1-0
4 Herman Schoonakker – Marco Baars 1-0
5 Jan Capello – Piet van Boven 1-0
6 Marko Burger – Krijn Saman 1-0
7 Gayan den Hollander – Niels Verhaar 1-0
8 Dies Lokerse – Bram Boone 0-1
9 Marius Leendertse – Alexander van ’t Hoff 1-0
10 Flip Meijaard – Dingnis Lokerse 1-0
11 Jaap van Oosten – Paring bye
Was de noodkreet van Krijn Saman, toen hij zag dat zijn Lf5 in het Slavisch niet zo goed uitpakte. Helaas voor Krijn was die helpdesk er niet en was hij één van de vier spelers die al binnen het uur zijn tegenstander (in zijn geval Marko Burger) de hand moest schudden. Piet van Boven was nummer één die dat mocht doen, omdat er ergens kortsluiting was en na Jan Capello’s Pf7 er materiaal verloren ging. De neven Lokerse combineren goede zetten met redelijke zetten en minder goede en soms ook slechte zetten en dat in een razend tempo. Omdat hun tegenstanders (nu Bram Boone en Flip Meijaard) een wat betere mix van zetten (qua kwaliteit) hanteren en wat meer tijd gebruiken konden die tegenstanders ook al snel een 1 bij schrijven.
De dag ervoor hadden Carlsen en Giri vele schakers aan de computer “vast gehouden”; Giri met een erg degelijke en makkelijk ogende zege (waardoor hij eerste kwam te staan) en Carlsen door een stuk weg te blunderen en toch te winnen. Een stuk weggeven werd in de openingsfase gedaan door Marco Baars en Marius Leendertse. Waar Marco van Herman Schoonakker zijn verdiende loon kreeg (een Nul) deed Marius een “Carlsennetje”, want hij won nog. Natuurlijk had hij daar de hulp van Alexander van ‘t Hoff voor nodig. Alexander had de opening echt fantastisch gespeeld en hoefde daarna alleen maar stukken te ruilen en te zorgen dat zijn koning niet “achter de paaltjes” mat gezet kon worden. Alexander speelde echter met vuur door op tactische grapjes te blijven spelen (die nu allemaal wel door Marius werden doorzien), zag zijn materiële voorsprong slinken en een heuse blunder hielpen Marius aan een eenvoudig te winnen eindspel.
Terug naar die helpdesk van Krijn. Ook Niels Verhaar had die misschien kunnen gebruiken, want in een uitermate complexe partij wist tegenstander Gayan den Hollander een pion naar d7 te krijgen en Niels kon die alleen maar stoppen door materiaal te geven en een nederlaag te aanvaarden. Peter van der Borgt was daar ook dichtbij, want het remiseaanbod van Eric Dek werd wellicht gedaan in een (voor Eric) gewonnen stelling. Het leek erop alsof Peter iets fout had gedaan, niet door een loper te offeren (nadat hij tijdelijk een pion was voorgekomen), maar door de verkeerde voortzettingen daarna. In de analyse bleek dat Eric in alle varianten er beter uit kwam en dat Peter het beste niet zijn loper had kunnen offeren en gewoon gebruik had kunnen maken van zijn ontwikkelingsvoorsprong.
Eric Clarisse en Wouter Bliek wonnen en ik heb geen idee hoe, want heb van die partijen niet veel gezien.
15-01-2017
1 Wouter Bliek – Herman Schoonakker 1-0
2 Matthijs Schouten – Ton Hertogs ½-½
3 Gayan den Hollander – Jan Capello ½-½
4 Freek Pruis – Alexander van ’t Hoff 1-0
5 Dingnis Lokerse – Krijn Saman 0-1
6 Niels Verhaar – Dies Lokerse 1-0
7 Wilco Krijnsen – Handmatige paring bye
Geen verslag
4-12-2017
1 Ton Hertogs – Wouter Bliek 0-1
2 Wilco Krijnsen – Jan Capello 1-0
3 Eric Dek – Jaap van Oosten 1-0
4 Piet van Boven – Gayan den Hollander 0-1
5 Krijn Saman – Dies Lokerse 1-0
6 Dingnis Lokerse – Niels Verhaar 0-1
Geen verslag
27-11-2017
1 Wilco Krijnsen – Eric Clarisse ½-½
2 Marco Baars – Jan Capello 0-1
3 Marius Leendertse – Marko Burger 0-1
4 Krijn Saman – Niels Verhaar ½-½
5 Alexander van ’t Hoff – Piet van Boven 0-1
6 Dingnis Lokerse – Dies Lokerse 1-0
Geen verslag
20-11-2017
WAT DOE IK ACHTER EEN SCHAAKBORD
1 Wouter Bliek – Peter van der Borgt ½-½
2 Ton Hertogs – Wilco Krijnsen 1-0
3 Rob Oosterlee – Eric Dek ½-½
4 Freek Pruis – Marco Baars 0-1
5 Jan Capello – Krijn Saman 1-0
6 Herman Schoonakker – Niels Verhaar 1-0
7 Marius Leendertse – Ton van Vliet ½-½
8 Alexander van ’t Hoff – Dingnis Lokerse 1-0
9 Piet van Boven – Handmatige paring bye
Verzuchtte Ton van Vliet per app. En hij stuurde een foto mee met een stelling waarin Ton (spelend met zwart) na Te1R van Marius Leendertse met één zet Marius tot overgave had kunnen dwingen, maar Ton zag hem niet.
Ziet u de zet die Ton had moeten doen? Ton ging na enig nadenken (7 minuten of zo, totdat Ton net als Marius nagenoeg geen tijd meer over had) over tot aanname van het remiseaanbod (de R in Te1R). Het was niet de enige remise, maar bij de andere remises zaten er geen verborgen meesterzetten.
Eric Dek en Rob Oosterlee speelden een partij waarin het evenwicht niet echt verbroken werd, maar beide spelers wel steeds minder tijd hebben. Beiden durfden blijkbaar niet de uitdaging aan om in tijdnood een al dan niet gelukkige winst (of verlies) proberen te versieren. Wouter Bliek verraste Peter van der Borgt al op de 2e zet. Waarschijnlijk speelde Peter het begin niet handig en behalve het tempo-achterstand (want spelend met zwart) verloor hij nog wel wat tempi. Met kunst- en vliegwerk, een net op tijd uitgevoerde damewissel (Da5-h5), een loper-paard-ruilzetje, het mysterieuze a6 en na Wouters ogenschijnlijk enige winstkans (breekzet op de b-lijn) het pionzetje c6-c5 (waar Peters a6 de voorbereidende zet was) wist Peter Wouter (die inmiddels al niet meer zoveel tijd had) tot een remiseaanbod te verleiden (een aanbod wat Peter na c5 had willen doen, maar een paar minuten na uitvoering van die zet pas door had dat vergeten te zijn) dat door Peter zonder nadenken aanvaard werd.
De andere 5 partijen leverden een winnaar op. Freek Pruis verloor in de opening een stuk, kreeg compensatie doordat Marco Baars’ loper tijdelijk op a7 “begraven” werd. Marco kon de loper weer bevrijden en speelde partij uit, alhoewel hij Freek nog even uitzicht op een zege bood, maar Freeks vrije h-pion kon, ondanks ondersteuning van een ros, het promotieveld niet bereiken.
Krijn Saman speelt met zwart het Marko Burger-systeem. Maar tegen Jan Capello leverde dat niet veel op. Ook voor Jan niet. Jan kon zijn torens verdubbelen over de d-lijn en daarin zag Krijn spoken, hij offerde onnodig een stuk op f3 en kreeg door een tactisch grapje (kwaliteitsoffer van Jan) het lid helemaal op de neus.
Ton Hertogs won van Wilco Krijnsen in een partij waarvan uw verslaggever niet veel begreep. Hetzelfde overkwam hem bij de partij tussen Alexander van ‘t Hoff en Dingnis Lokerse. Dingnis had in de opening weer eens materiaal verloren (een paard), maar kwam gevaarlijk terug en kon zelfs afwikkelen naar maar een kwaliteit achter. Alleen was het resterende eindspel in Alexanders voordeel. Dat voordeel werd door Alexander benut.
De verrassing van de avond leek te komen van Niels Verhaar. Niels wist met goed spel een pionnetje van Herman Schoonakker te veroveren. Herman ging toen niet in de verdediging, maar in de tegenaanval. En daar bleek dat Niels nog ervaring mist, hij liet Hermans loper op h6 ongemoeid, liet een paard toe dat naar believen naar f6 of e7 kon springen en tot overmaat kwam Herman ook nog met een toren op de 7e rij binnen. Nog was niks verloren (Kh7), maar Niels deed het bevrijdende Kh7 niet en ging er toch nog aan.
NB: Na Lf2 zou Marius verloren hebben, want ook Ted1 helpt niet vanwege Tc2 met dreiging Dxg2 mat en na Dxc2 volgt Dxc2 en volgt mat (op c1 of d1) of wit blijft een dame tegen een toren achter.
13-11-2017
Beginners
1 Eric Clarisse – Wouter Bliek ½-½
2 Wilco Krijnsen – Freek Pruis 1-0
3 Marko Burger – Marco Baars 1-0
4 Krijn Saman – Gayan den Hollander ½-½
5 Jan Capello – Jaap van Oosten 1-0
6 Bram Boone – Marius Leendertse 1-0
7 Herman Schoonakker – Piet van Boven 1-0
8 Niels Verhaar – Alexander van ’t Hoff 1-0
9 Dingnis Lokerse – Paring bye
Beginners? Wat is dat nu weer voor titel ? Het was weer zo een avond dat de beginzet ook vaak een goed resultaat oplevert.
Alexander van ’t Hoff en Niels Verhaar zette het bord snel in brand en door wat tactische grappen had Niels zomaar 2 stukken meer. Hij wilde het mooi afmaken (citaat van hemzelf) maar dat ging een tikje verkeerd en er kwam een toreneindspel met beiden 4 pionnen op het bord. Wit bood remise aan maar Alexander die een tikje beter stond, weigerde resoluut en ging op pionnenjacht. Wit stond weliswaar in pionnen achter maar stond zo actief dat het zwart was die gevaar liep en dat bleek later ook.
Wilco Krijnsen wierp een aantal loopgraven op en toen Freek zijn hoofd boven het maaiveld uitstak, kwam de grote vlammenwerper van Wilco en brandde alle stukken uit Freeks centrum weg. Met de opmerking van wit dat het bord er wel erg wit uitzag, gooide hij nog wat olie op het vuur. Om het op zijn schaaks te zeggen maakte zwart wat kleine foutjes en kon wit materiaal winnen waarna de zwarte stelling omviel.
Marko Burger won materiaal en snel tegen Marco Baars in een partij waarvan uw (niet oplettende) verslaggever dus weinig tot niets van heeft gezien.
Herman Schoonakker kreeg tegen een snel spelende Piet van Boven er erg fijn uit in een Engelse partij. Zwart probeerde alles dicht te houden maar zette zijn stukken ongelukkig neer en wit had alle vrijheid om te doen en laten wat hij wilde en dat deed Herman dus ook en won.
Eric Clarisse en Wouter Bliek kregen een Caro-Kann hoofdvariant op het bord waarbij Eric nog wel een stuk probeerde te offeren met Pg5. Slaan was gelukkig niet verplicht want h6xg5 kon beantwoord worden door h4xg5 en de h-lijn is dan dodelijk voor zwart. Het witte paard moest later toch terug en na wat ruilen bleef er niks meer over om nog op winst te spelen.
Jaap van Oosten verdedigde zich met zwart in een wat saai ogende Italiaan tegen Jan Capello onnauwkeurig en verzwakte zijn koningsstelling met g5 zo ernstig dat het wel fout moest gaan. Jan miste het buitenkansje ook niet en er was weer een witte overwinning.
Gayan den Hollander leek in de opening wat meer ruimte te hebben tegen Krijn Saman. Zwart had echter een zwakke pionnenstructuur in het centrum en een slechte loper. Het zwarte plan om een koningsaanval te beginnen kwam daardoor ook niet van de grond en met prima spel wikkelde wit af naar een dame-eindspel met 7 pionnen tegen maar 5 zwarte. Krijn had echter daarvoor wel een zwakke koningsstelling en dan is het vaak niet mogelijk om echt te gaan winnen, zelfs met 2 pionnen meer. Het lukte ook niet en remise na een mooie partij.
Kon zwart dan nergens een vuist maken? Marius Leendertse leek toch echt op weg om een zwarte zege te gaan halen tegen Bram Boone. In een stelling waarbij zwart steeds iets beter leek, kon hij een pion winnen. Prachtig natuurlijk maar dat Marius later zomaar een toren aan Bram gaf, was voor het resultaat van de partij wel beslissend.
30-10-2017
PRUIS EN SCHOUTEN AAN DE LEIDING
1 Peter van der Borgt – Eric Clarisse ½-½
2 Wouter Bliek – Matthijs Schouten 1-0
3 Marko Burger – Wilco Krijnsen 0-1
4 Eric Dek – Krijn Saman 1-0
5 Freek Pruis – Jan Capello 1-0
6 Bram Boone – Ton Hertogs 0-1
7 Jaap van Oosten – Gayan den Hollander 0-1
8 Dingnis Lokerse – Herman Schoonakker 0-1
9 Marius Leendertse – Niels Verhaar 1-0
Huh! Freek Pruis en Matthijs Schouten aan de leiding? Ja, in het ratingklassement. Matthijs en Freek staan op dit moment op plus 47 met Krijn Saman op eerbiedige afstand (plus 31). Nu heeft Freek een varend verleden en Matthijs een varend heden. Zou daarin het geheim schuilen? Misschien, maar waarom staat Bram Boone dan veel lager op de ratingladder? Omdat Bram een “rivier”vaarder is en Matthijs en Freek “zee”vaarders zijn/waren? Of zou de link met varen op puur toeval berusten?
Laten we maar beginnen met onze drie varensgezellen. Matthijs deed in de opening een paar mindere zetten, waardoor Wouter Bliek mooie aanvalskansen kreeg over de c-lijn. Omdat Wouters torens actief waren, die van Matthijs passief, Wouters paard aan de rand (a4 geloof ik) helemaal niet zwak was en die van Matthijs (op h5) wel (er zelfs een beetje zielig bij stond) zag je Wouters zege aan komen en zonk Matthijs’ zwarte scheepje.
Bij Bram ook zoiets. Ton Hertogs’ torens en loper waren sterker dan die van Bram. Toch had Bram nog wel kansen gehad als hij de torens had kunnen ruilen, want met alleen ongelijke lopers en wat pionnen had Bram mogelijk de remisehaven in kunnen varen. Die bestemming bleek nu onbereikbaar.
Bij de meeste partijen kun je de eerste tien zetten over slaan, maar niet bij Freek. Vorige week speelde Freek er niet eens tien, want na Peter van der Borgts tiende zet zag Freek zich een stuk en een pion verliezen en vond het toen welletjes. Nu was het bijna omgedraaid, want Freek kwam in de eerste tien zetten een vol stuk voor nadat Jan Capello met Ld6 zijn aangevallen paard op d5 pardoes ongedekt zette. Stuk achter, maar Jan gaf niet op. Integendeel: hij rechtte de rug en begon tegen te spartelen en wist zoveel tegenwind te veroorzaken dat Freek geen koers kon houden en zijn stuk voorsprong weer verloor. Maar: al die tegenwind had Jan veel energie en vooral ook tijd gekost. Jan kon zijn versnelling niet vinden en ging in een materieel gelijke stelling door de vlag.
Nummer één Peter van der Borgt speelde “de Stelling van Petrosjan”. Wa’s dat nu weer? Ooit, heel lang geleden, las Peter dat je “blind” in elke stelling 10 dezelfde zetten kon doen, die altijd goed waren. Niet spectaculair, maar goed. Peter is de “zwarte” zetten vergeten, maar kent de witte nog wel. En die speelde hij tegen Eric Clarisse. Wat het opleverde? Een stelling die in een dynamisch evenwicht bleef en in herhaling van zetten eindigde (Ta6, Pb8, Ta5, Pc6), omdat beide spelers (waarschijnlijk terecht) geen winstpoging durfden te ondernemen.
Wilco Krijnsen speelde de Caro-Kann wel heel bijzonder; het werd namelijk Frans met verlies van een tempo. In sommige leerboeken zou dat de vermelding opleveren dat wit “in hogere zin gewonnen” zou staan. Maar toen uw verslaggever later nog eens ging kijken, had Wilco een oppermachtig loperpaar, prachtig verdubbelde torens en daar kon Marko Burger een veel minder krachtig paardenpaar en torenpaar tegenover stellen. Kortom: weer een punt voor Wilco.
Marius Leendertse kwam niet aan rokeren toe en toen hij het wel deed, kwam Niels Verhaar met het “lelijke”, maar prima, Le6. Dit zou na Marius’ gedwongen d5 een pion opgeleverd hebben als Niels niet tussendoor op b2 lopers had geruild. Nu verloor Niels een stuk, liet Marius zich niet op de onderste rij foppen en ging het punt naar Kapelle en niet naar Yerseke.
Eric Dek speelde met wit tegen Krijn Saman. Normaal krijgt Eric dan een mooie stelling en verspeelt Eric veel tijd met zoeken naar het goede winstplan. Nu had Eric al zijn tijd nodig om te voorkomen dat Krijn zijn mooie stelling kon omzetten in materiaalwinst. Met f2-f3 kon Eric Krijns supersterke paard op e4 aanvallen, maar dat kon telkens niet vanwege Pg3 met kwaliteitswinst. Blijkbaar ging Krijn ervan uit dat het paard onaantastbaar was, maar na Erics Kh2 kon f3 wel en –erger nog- Krijns paard had geen veilig heenkomen meer. Maar Krijn kreeg mooi tegenspel en mede geziens Erics tijdnood (bij Eric is daar niet snel sprake van, maar Eric heeft zetten lang twee minuten of nog minder gehad), leek er voor Krijn toch wel winst in te zitten. Nadat Krijn met h4 de h-lijn gesloten hield, zag Eric zijn kans schoon en wist hij naar winst af te wikkelen. Maar toch: knappe partij van Krijn die na meer dan 30 jaar schaakrust duidelijk maakt het nog niet verleerd te zijn.
Herman Schoonakker kon eindelijk voor het eerst dit seizoen een zege boeken: Dingnis Lokerse werd verslagen. Ook Gayan den Hollander won, maar had grote moeite om met Jaap van Oosten af te rekenen. Jaap verdedigde zich prima, Gayan gooide alles op de aanval. Dat kostte twee pionnen en leverde Jaap drie verbonden vrijpionnen op. Maar die stonden allemaal nog op de 2e rij en hadden een hele reis te gaan. Aan die reis zijn ze niet eens begonnen, want Gayan breide een mataanval, die hij nog mooier had kunnen maken door een dame-offer (Dxh2, Kxh2 en Th5 n de koning kan nergens heen.
23-10-2017
1 Peter van der Borgt – Freek Pruis 1-0
2 Wouter Bliek – Jan Capello 1-0
3 Wilco Krijnsen – Eric Dek ½-½
4 Matthijs Schouten – Ton van Vliet 1-0
5 Ton Hertogs – Rob Oosterlee 1-0
6 Cor Heijboer – Gayan den Hollander 1-0
7 Marco Baars – Niels Verhaar 1-0
8 Krijn Saman – Piet van Boven 1-0
9 Alexander van ’t Hoff – Jaap van Oosten 0-1
10 Marius Leendertse – Dingnis Lokerse 1-0
Geen verslag.
16-10-2017
Geen genade
1 Freek Pruis – Wouter Bliek 0-1
2 Jan Capello – Wilco Krijnsen 0-1
3 Eric Dek – Ton Hertogs 1-0
4 Rob Oosterlee – Bram Boone 1-0
5 Gayan den Hollander – Matthijs Schouten 0-1
6 Piet van Boven – Niels Verhaar 0-1
7 Krijn Saman – Alexander van ’t Hoff 1-0
8 Dingnis Lokerse – Jaap van Oosten 0-1
Piet van Boven had er tegen Niels Verhaar zin in en kwam door een misrekening van Niels zomaar een stuk tegen een pion voor. Dan moet je op je handen gaan zitten en het punt binnenhalen maar Piet overzag een (lastig te zien) grapje waarbij hij een kwaliteit moest inleveren. 2 stukken tegen toren en pion leek nog wel gelijk maar het witte leed was nog niet over en Piet gaf nog een stuk weg en met een kwaliteit meer kon Niels met nauwkeurig spel de winst binnenhalen.
De twee W’s, Wilco en Wouter hadden beiden een caro-kann op het bord. Jan had tegen Wilco de ruilvariant met Ld3 op het bord gezet maar Freek kwam in dezelfde soort stelling via zetverwisseling. Na een klein uur spelen hadden Freek en Wouter al een eindspel bereikt. Beiden twee torens en zeven pionnen (!) en bij Jan en Wilco was het bord nog vol. Jan had echter prima gespeeld en had Wilco flink in de tang. Wit verzuimde echter om die tang door te duwen en zwart wurmde zich er helemaal uit en tot overmaat van ramp gaf Jan een pion weg en verloor daarna kansloos. Bij Freek zag het eindspel er moeilijk uit en met een zwakte op de damevleugel ging hij niet verdedigen maar probeerde actief tegenspel te krijgen. Met een pionoffer probeerde hij binnen te komen met een toren en dan een prachtige stelling te krijgen maar door een tussenzet kon hij niet binnen komen en werd het pionnetje een zet later geslagen. Het eindspel met een pion minder was niet meer te redden.
Erik Dek had met wit tegen Ton Hertogs in een Hollandse partij een wat vreemde opzet gekozen. Altijd lastig dat d4 f5 gedoe, dus wit koos voor een wat aparte opstelling wat na afloop nog door Ton gekscherend als “geklooi en niks doen” werd genoemd. Dat niks doen viel wel mee en er kwam een wilde tactische stelling op het bord die de kant van wit opviel.
Bram Boone had tegen Rob Oosterlee een zigzagstelling tegen het witte c4 opgezet en zwart leek een tikje beter te staan. Witte loper van g2 was geruild en Bram kwam met h5 aanzetten om Robs koning te pletten. Dat ging niet helemaal naar wens en met een paar pionnen meer kon Rob het eindspel makkelijk winnen.
Alexander van het Hoff had het moeilijk tegen Krijn Saman, zijn koning bleef in het midden en toen wit het centrum opende, leek de zwarte monarch in problemen. Dat werd afgewend door veel materiaal in te leveren en met een toren en een handvol pionnen speelde zwart nog wel door maar Krijn bleef gewoon zijn zetjes doen en kon zo na een lange partij zwart mat zetten.
Gayan den Hollander had tegen Mathijs Schouten een pionnetje gewonnen maar zwart had daar best wel wat compensatie voor. Zwart kwam een kwaliteit voor en won er ook nog 2 pionnen bij en leek te gaan winnen. Mathijs wikkelde echter verkeerd af en er kwam koning en pion tegen koning op het bord wat een theoretische remise was. Zwart kon geen sleutelveld bereiken als wit oppositie hield. Gayan deed uiteindelijk een verkeerde koningszet en verloor alsnog. Geen genade dus zoals de oplettende lezers al in de titel van dit stukje hebben kunnen lezen. 8 overwinningen uit 8 potjes deze ronde en vorige keer 5 uit 5, das best wel …. Bijzonder.
9-10-2017
CAPELLO DOORBREEKT REMISEREEKS
1 Wilco Krijnsen – Peter van der Borgt 0-1
2 Eric Clarisse – Freek Pruis 1-0
3 Cor Heijboer – Jan Capello 0-1
4 Ton Hertogs – Alexander van ’t Hoff 1-0
5 Niels Verhaar – Krijn Saman 0-1
Jan Capello had drie remises gespeeld. In de 5e ronde wist hij dat schema te doorbreken, met een zege! Tegen Cor Heijboer was hij uiteindelijk de bovenliggende partij toen Cor (als ik tenminste goed onthouden heb wat in de wandelgangen gezegd werd door Cor) zijn hand overspeelde (wat natuurlijk een term uit het kaarten is, maar ik kom zo snel niet op een schaakterm).
Freek Pruis wist ook iets te doorbreken. Na vier interne zeges werd hij door Eric Clarisse enigszins overspeeld. Gezien het ratingverschil niet vreemd. Maar zo’n verschil zegt niet alles. Ton Hertogs heeft bijna 700 ratingpunten meer dan collega-BSV-er Alexander van ‘t Hoff, maar moest alle zeilen bijzetten om Alexander tot overgave te dwingen. Ondanks de 0: knappe partij van Alexander.
Ook een knappe partij speelden Niels Verhaar en Krijn Saman. Als je allebei “knap” speelt zal het eindresultaat wel 1/2 – 1/2 zijn. Dat was niet zo. Dus dat vergt uitleg. Welnu, Krijn wist met een slim aftrekaanvalletje pion e3 te winnen en meteen met zijn dame de vijandelijke stelling binnen te dringen. Vervolgens zag een loperoffer op h3 er ook wel erg aantrekkelijk uit. Daar had Niels echter het creatieve Tf3 (met aanval op de dame, die dus opeens niet zo lekker stond op e3, en loper) bedacht. Nu had Krijn misschien beter nog even op g2 kunnen slaan en zodoende genoegen te nemen met een stuk tegen drie pionnen en een gevaarlijke aanval op de geheel “naakte” witte koning. Dat deed Krijn niet en zo kwam hij een stuk achter, maar wel met compensatie (namelijk die twee pionnen en wat vervelende penningen). Hier zal Niels ergens in de fout zijn gegaan, waardoor Krijn deze spannende partij bekroonde met een 1.
Resteert Peter van der Borgt (die ooit nog voetbaltraining van Krijn heeft gehad, die de Kruiningse jeugd trouwens nog steeds leert om goed en effectief met de bal om te gaan), die tegen Wilco Krijnsen speelde (die dan ooit weer schaakles van Peter heeft gehad). Welnu, het zag er aanvankelijk naar uit dat de Leerling de Meester zou verslaan. Peter wilde een Egelstelling (zo heet dat geloof ik), week van zijn plan af en kon op een gegeven moment alleen maar verdedigen en moest zich beperken tot computerachtige reddingszetten, waarna zijn stukken er beroerd voor stonden. Alleen niet zo beroerd dat er een directe winst voor Wilco in zat. Toen er ook nog wat stellingsgelukjes waren, kon Peter afwikkelen naar een remiseachtige stelling. Beide spelers hadden toen al wel veel tijd verbruikt en waren in de minder-dan-3-minuten-fase beland in een stelling die beiden te leuk vonden om remise aan te bieden. Peter zag een “ruil” (toren slaat paard, pion slaat terug en andere toren wint twee pionnen) waardoor Peters winstkansen werden vergroot, maar die van Wilco ook (alleen minder dan die van Peter, tenminste dat gevoel had Peter). Dat gevoel klopte, want Peter wist Wilco te verleiden tot een pionzetje, wat er dreigend uit zag, maar het niet was en wel tot dubbel pionverlies leidde. Zo won Peter ruim na elven (terwijl ze toch het “snelle” tempo speelden).
2-10-2017
NIEUWELINGEN WINNEN ALLEMAAL
1 Peter van der Borgt – Marko Burger 1-0
2 Wouter Bliek – Cor Heijboer 1-0
3 Ton van Vliet – Wilco Krijnsen 0-1
4 Freek Pruis – Eric Dek 1-0
5 Jan Capello – Bram Boone ½-½
6 Herman Schoonakker – Ton Hertogs 0-1
7 Matthijs Schouten – Rob Oosterlee ½-½
8 Dies Lokerse – Piet van Boven 0-1
9 Alexander van ’t Hoff – Marius Leendertse 1-0
10 Niels Verhaar – Jaap van Oosten 1-0
11 Krijn Saman – Dingnis Lokerse 1-0
We zijn er blij mee dat we dit jaar drie nieuwe leden hebben en die waren er allemaal en ze wonnen allemaal. Dus vandaar die titel.
Maar eerst had ik een heel andere titel in gedachten, namelijk “Maar liefst 11 partijen”. Er waren namelijk 11 interne partijen en dat hebben we bij De Zwarte Dame al lang niet gezien. Dat bleef tot heel lang ook mijn “reserve”titel.
Want al vrij snel dacht ik dat dit de titel zou worden: “Die kwal van Ton van Vliet wint”. En later in het verslag had ik dan uit de doeken gedaan dat Ton zelf geen kwal is (integendeel), maar dat hij een paard op d6 had, een kwal, die zo sterk was dat dat de sleutel voor de zege op Wilco Krijnsen was. Alleen Wilco wist zich uit de problemen te spelen en zelfs een pion voor te komen (“Hoe doet ie dat toch steeds?”). In grote tijdnood van beiden meende Ton met Td7 de remiseweg te hebben gevonden, maar dat was hem juist niet en Pd7 met “ondekbaar” eeuwig schaak was dat wel. Winst voor Wilco dus.
Een andere titel was “Bliek boekt weer een plusremise tegen een Kruininger”. Die Kruininger was Cor Heijboer en die had vanaf de opening een achilleshiel, een pion op c7. Er ging veel materiaal van het bord, maar onduidelijk was hoe Wouter die zwakte van Cor kon uitbuiten. Uiteindelijk won Wouter een pion, maar toen moest hij weer afrekenen met een plots actieve toren. Dat lukte Wouter ook nog, dus was het geen plusremise, maar “gewoon” een overwinning.
Bij de partij van Rob Oosterlee en Matthijs Schouten dacht ik aan de ode die Jan Hein Donner ooit had geschreven over een “lullig” (excusez le mot) a-pionnetje. Een pionnetje dat de hele partij stond te niksen, maar uiteindelijk toch beslissend was. Ik dacht dat Ron zo’n pionnetje had, maar dat was het blijkbaar toch niet, want beide Kapellenaren kwamen remise overeen. Dus hoefde ik de ode van Donner niet op te zoeken en helemaal over te tikken.
“Pruis blijft winnen” als titel had ook gekund, maar om ons bestuurslid en ons facebook-manneke zo naar boven te steken zou wel erg opvallend zijn (al is het maar omdat schrijver dezes ook bestuurslid is). Maar Freek won wel weer. Nu van Eric Dek, toch geen misselijke tegenstander. Weer leek Eric best lekker te staan, weer kwam Eric in tijdnood, maar met die binnen gedrongen dame van hem zou Eric toch niet veel tijd nodig hebben om te winnen. Integendeel: na Freeks Ld3 stond die dame juist beroerd. Beroerd genoeg om te verliezen.
Bijna had ik ook nog “Koning Pruis is nog geen Keizer” gekozen als titel, want met 4 uit 4 is Freek natuurlijk wel Onze Koning, alleen leidt dat Keizer-systeem wat we voor onze interne competitie gebruiken ertoe dat Freek niet bovenaan staat. Gekker nog: Freek staat pas op de 6e plaats. Waar Freek wel eerst staat, is in het ratingklassement. Hij heeft 38 “plus”punten en wordt in dat klassement op de voet gevolgd door Alexander van ’t Hoff.
“Dies vergeet weer de remise te pakken” had ook de kop kunnen zijn. Vorige week vergat Dies het aan te bieden en nu vergat hij de stelling dicht te gooien met b2-b3, waarna het toren-en-loper-en-wat-pionnen-eindspel eigenlijk niet meer te winnen zou zijn voor Piet van Boven. Nu sloeg Dies op a3 en liep het fout af.
“Van der Borgt succesvol op jacht” of “Van der Borgt jaagt zichzelf voorbij” kwamen in mij op doordat de Jachtvariant van de Aljechin op het bord kwam in mijn partij tegen Marko Burger. Beide titels hadden gekund, zelfs nadat Marko Peter “uitnodigde” een vergiftigde (?) pion op c7 te nemen. Peter nam die pion en het vervolg leidde tot een snelle winst, maar in de analyse kwamen beide heren in verschillende varianten terecht die dan weer eens winst voor Peter betekenden, dan weer eens winst voor Marko en dan weer eens in een remiseachtig eindspel eindigden. Peter heeft het nog niet aangedurfd Fritz er naar te laten kijken. Conclusie: een korte, spectaculaire partij, die net zo goed in 0-1 had kunnen eindigen.
“Partij gemist” zou de minst leuke titel zijn geweest. Van de partij van Herman Schoonakker en Ton Hertogs heb ik eigenlijk niets gezien. Vraag me niet waarom. Ik heb pas nog tegen Ton gespeeld en weet dat Ton veel spektakel op het bord kan brengen, maar blijkbaar zaten beide heren op een voor mij onzichtbare plek. Maar op de foto’s die gemaakt zijn, staan ze er toch allebei op. Kortom: Herman en Ton zaten in mijn “blinde hoek”.
“Scheldeschakers spelen allemaal remise”. Vroeger was er in Wemeldinge een schaakclub, “De Scheldeschaker” en na de opheffing ervan is een aantal leden naar De Zwarte Dame over gekomen. Rob Oosterlee is één van hen en die remiseerde. Jan Capello en Bram Boone hoorden ook tot die Wemeldingse club en speelden ook remise, overigens na een erg onderhoudende partij, waarin Jan met een materiële voorsprong, maar wel met steeds minder tijd, toch maar remise aanbood en dat kon Bram niet weigeren. Daarmee behaalde Jan zijn derde remise op rij (vroeger hadden we nog een prijs voor de remisekoning; het lijkt er op dat Jan nog niet weet dat die prijs is afgeschaft).
Onze vierde Scheldeschaker, Marius Leendertse, had mogelijk ook wel remise kunnen halen als hij het maar had aangeboden. Hij was na een venijnig paardvorkje een kwaliteit voor gekomen, maar de zoektocht naar winst verliep niet eenvoudig, omdat Alexander van ’t Hoff voor een constante tegendruk zorgde. Marius’ zoektocht kostte veel tijd en op enig moment kwam Marius onder de 5 minuten resterende bedenktijd. Toen had een remiseaanbod zeker op zijn plaats geweest, gezien de complexe stelling en ik denk dat Alexander het ook wel had aangenomen. Nu ging Marius in de fout want in plaats van schaak te geven met zijn toren (hij kon daarna mat geven met de dame), sloeg hij met de dame de loper. Toen werd hij kort erna zelf mat gezet. Knap gevochten door Alexander en dus niet alleen maar remises voor de Scheldeschakers.
En Alexander is dus één van die nieuwelingen. Krijn Saman is er ook zo één. Krijn werd geconfronteerd met een paarduitval waar Dingnis Lokerse zo bekend om is, maar zo weinig succes mee heeft. Nu leek het succes er wel te zijn, want Krijn had overzien dat pion g2 viel, maar Dingnis had overzien dat Krijn dat paard kon vangen. En dat niet alleen: paardwinst werd ook meteen een dodelijke koningsaanval. Dan onze derde nieuwe lid, Niels Verhaar. Hij speelde tegen Jaap van Oosten. Niels bouwde zijn partij goed op (alhoewel hij vol zelfkritiek achteraf aan gaf dat hij op een aantal momenten een nog betere zet had kunnen doen) en Jaap moest vol in de verdediging en op een gegeven moment wel kwaliteitsverlies toestaan om erger te voorkomen. Niels moest blijven opletten, deed dat ook en toen Jaap pardoes een loper weg gaf, gaf Jaap (zijn eigenlijk toch al verloren partij) op. Mooie partij van Niels.
25-09-2017
PRUIS ALS ENIGE OP 3 UIT 3!
1 Wilco Krijnsen – Wouter Bliek ½-½
2 Ton Hertogs – Peter van der Borgt 0-1
3 Eric Dek – Jan Capello ½-½
4 Gayan den Hollander – Freek Pruis 0-1
5 Marius Leendertse – Herman Schoonakker 1-0
6 Dies Lokerse – Alexander van ’t Hoff 0-1
7 Jaap van Oosten – Krijn Saman 1-0
8 Niels Verhaar – Dingnis Lokerse 1-0
Freek Pruis wist weer te winnen. Was hij de week ervoor niet ongelukkig, dit keer was er op zijn zege niets af te dingen. Ondanks de rare positie van zijn koning en de ogenschijnlijk mooie positie van Gayan den Hollanders dame en loper stond bij Freek alles goed (en had hij een pion meer). Toen Gayan met Lf7 (met aanval op de dame of e8 en op de pion op g6) dacht Freek te kunnen vloeren, kwam Freek met het schitterende Ta7 met indirect aanval op Gayans dame op g7. Gayan kon niks anders dan dames ruilen en concluderen dat de ongelijke lopers onvoldoende compensatie boden voor de minuspion. Freeks zwartveldige loper op e5 was al tijdenlang een waanzinnig sterk ding (doordat die de velden a1 en h2 bestreek, had Freek al de pion op a2 gewonnen) en veel sterker dan Gayans witveldige loper.
Prima gespeeld door Freek. Wie ook prima speelde was Dies Lokerse. Foutloos kwam hij door de opening heen, de dreigingen die Alexander van ‘t Hoff over de d-lijn had, konden allemaal gepareerd worden. Toen Alexander ijzer met handen probeerde te breken, kwam Dies zelfs een stuk voor, maar wel in een stelling waar een fout(je) snel gemaakt was. Dat foutje maakte Dies, zodat het materieel precies gelijk was en er eigenlijk geen vuiltje aan de lucht was, in elk geval niet voor Dies. Alexander daarentegen zat in tijdnood en had een remiseaanbod van Dies zeker aanvaard. Maar dat aanbod kwam niet en Alexander had nog één troef: een misselijk paardzetje wat bij een verkeerde reactie van Dies tot materiaalverlies zou leiden en Dies deed het jammer genoeg verkeerd en moest dus toch met een 0 genoegen nemen. Alexander kwam niet verder dan een aantal maal “door het oog van de naald” uit te spreken en dat klopte; daar was hij inderdaad door heen gegaan.
Andere “narrow escapes” waren er niet. Niels Verhaar boekte zijn eerste overwinning. Deels doordat hij degelijk speelde en deels doordat Dingnis Lokerse pionverlies trachtte te compenseren door een stukoffer met aanval. Die aanval zag er evenwel “enger” uit dan die was en Niels speelde het netjes uit. Ook Jaap van Oosten won. Dar zag het eerst niet naar uit. Tegenstander Krijn Saman kreeg een op het oog mooie stelling met aanvalsmogelijkheden. Jaap bleek toch weer die superverdediger te zijn zoals we hem kennen. Na het rustige f2-f3 moest Krijn zijn paard op e4 weghalen en (om pionverlies te voorkomen) f5-f4 spelen waardoor hij op Jaaps koningsvleugel niks meer kon doen en Jaap aan de tegenaanval kon beginnen op Krijns koning op b8. Dat moest wel verkeerd (voor Krijn dan) aflopen en dat deed het ook, waarbij het wel sneller ging dan nodig was doordat Krijn een enkele keer een verkeerde keuze maakte.
Typische Jaap-partij dus. Eric Dek had een typische Dek-partij. Met wit komt Eric eigenlijk altijd lekker uit de opening. “Er moet iets in zitten” denk je als neutrale toeschouwer. Weliswaar zie je niet wat, maar toch. Bij Eric gebeurt hetzelfde (in zijn hoofd). Die gaat in de denkmodus, maar doordrukken lukt net niet, terwijl zijn tijd wel doortikt. Gelukkig (voor Eric) tikte bij Jan Capello ook de tijd door en Jan verslikte zich dan wel tijdens de partij, maar hij verslikte zich niet in de partij en net als vorige week speelden beiden remise (Eric toen tegen Vlissingen A).
Ook Wouter Bliek remiseerde weer en weer tegen een inwoner uit Kruiningen. Wilco Krijnsen boog niet voor Wouter en boekte een minusremise (of zo u wilt: Wouter behaalde een plusremise). Maar schaken is geen jurysport, dus krijgen beide spelers toch hetzelfde: een halfje. Met een halfje zou Peter van der Borgt ook blij zijn geweest na de openingsfase, want het zag er allemaal niet zo geweldig uit. Na Ton Hertogs c4 kon Peter echter zich in Tons stelling wurmen. Voor Ton aanleiding een kwaliteit te offeren en een koningsaanval te beginnen (dame naar g4 met dreiging Lxh6). Die aanval werd echter meteen in de kiem gesmoord doordat Peter met Td4 Tons dame van de g-lijn kon wegjagen en daarna veel kon ruilen. Peter moest nog even opletten, want Ton deed nog wat “sneaky moves”. Ton kon zich echter niet meer uit de nederlaag weg schwindelen.
Dat lukte ook Herman Schoonakker niet. Net terug van een vakantie op het Iberisch schiereiland kreeg Herman een scherpe Marius Leendertse tegenover zich. Herman kwam zo in de problemen dat hij blunderde en een dame tegen een toren moest geven. Ook hier hielp schwindelen niet en Marius won.
18-09-2017
8 PARTIJEN: ZWART WINT NERGENS
1 Peter van der Borgt – Wouter Bliek ½-½
2 Cor Heijboer – Eric Clarisse ½-½
3 Jan Capello – Ton Hertogs ½-½
4 Bram Boone – Gayan den Hollander ½-½
5 Freek Pruis – Marius Leendertse 1-0
6 Piet van Boven – Jaap van Oosten 1-0
7 Alexander van ’t Hoff – Niels Verhaar 1-0
8 Dies Lokerse – Paring bye
Het was lekker druk. Naast de teamwedstrijd van het B-team hadden we 8 interne wedstrijden.
De vier eerste-team-spelers mochten tegen elkaar en speelden de snelste en de langste partij van de avond. Cor Heijboer en Eric Clarisse besloten na een goed uurtje tot remise na toch best een wilde partij. Eric (met zwart) kreeg een dame op e3. Dat zag er dreigend uit, zeker omdat Cors koning nog op e1 stond. Alleen had Eric verder geen enkel stuk ontwikkeld en om echt wat te winnen heb je meer dan een dame alleen nodig. De tijd die Eric nodig had om zijn dame te ondersteunen, gebruikte Cor om zijn koning in de safety zone te krijgen. Remise dus. Dat werd het ook bij Peter van der Borgt en Wouter Bliek. Die speelden juist rustig in de opening. Plots stond het bord in vuur en brand toen Peter Wouters Pe5 met Lxb7 beantwoordde. Steeds stonden allerlei stukken in, steeds dreigde zwart iets op f2 (en niet alleen winst van de pion die daar stond, maar in bepaalde varianten ook dat stikmatje). Beiden hadden dat slaan op b7 wel gezien, maar hadden ze ook diep genoeg gerekend. Peter was van plan na Pxe3 De2 te spelen, maar toen hij de stelling op het bord zag, leek hem Db3 beter (en dat was misschien ook wel zo), maar zijn zet erna (c3-c4) was een misgreep, want na Peg4 dreigde Peter zijn pion voor te verliezen vanwege de dubbel aangevallen pion f2 (die niet meer door Peters dame werd gedekt, want die stond immers niet op e2, maar op b3) of verlies van de loper die inmiddels op a8 stond. Met veel kunst- en vliegwerk kon Peter de ellende beperken tot een dubbelpion. En toen beiden goed keken, was het al vrij snel duidelijk dat Peters vrije c-pion gestopt moest worden en dat kon ook wel, maar Wouter kon dan geen aanval ontwikkelen. Dus ook remise.
De andere twee remises waren zeker ook geen salonremises. Jan Capello kwam tegen Ton Hertogs in ‘het Open Kapels Kampioenschap’ een kwaliteit tegen een pion voor, maar nadat er aan de damevleugel geen pionnen meer stonden zat er echt geen winst meer in en moest Jan er voor zorgen niet door de vlag te gaan. Gelukkig kreeg Jan er elke zet 30 seconden bij en werd de vrede getekend. Bij Bram Boone en Gayan den Hollander zag het er spannend uit: Gayan met koningsaanval en Bram die alles moest en kon verdedigen al moest daarvoor een paard naar h3. Dat paard stond min of meer gevangen, maar Gayans toren op g4 stond net zo gevangen. Het verzetten van beide stukken zou waarschijnlijk fataal geworden zijn. Beide spelers hielden elkaar dus “gevangen” en konden ook niks beters (of slechters) bedenken dan er remise van te maken.
Over Bram gesproken. Die had zaterdag keurig Piet Bruys op remise gehouden. DZD 2 verrichte een puike prestatie door het ijzersterke BSV 3 op 2-2 te houden. Piet is nog een tijdje bij ons lid geweest en per mail vertelde hij me dit over zijn partij tegen Bram:
Bram en ik hadden ook een leuke pot, met 3 verhalen. Als 1 na laatste waren we klaar (opmerking: BSV speelde met 3 teams thuis). Gewonnen stelling voor mij, door pionnenstructuur en ijzersterk wendbaar paard. Beiden nog 2 Torens, Dame. Bram kreupel paard, gebonden aan verdediging van meerdere pionnen. Door te grote overdaad en te veel keuzes, na afgeslagen remiseaanbod, mooie verdedigende zet gemist. Gekozen voor riskante afwikkeling, om remise te vermijden. Kostte een pionnetje in het centrum, kompleet gemist. Daarna verloren stelling. Ik zag aankomen dat hij een tactisch trucje ging missen en hij ging in navolging van mij, wat ik ook hoopte, snel meespelen. Bingo. Toren slaat paard, daarna vorkje. Paard voor, 2 pionnen achter waarvan er 1, bij goed spel gegarandeerd promoveert. Hij doet het niet helemaal goed met zijn koning en paard en koning zijn precies op tijd terug om promotie te voorkomen. Zet 86 remise . Ik ook weer blij ppppffffffff.
Kortom: een hele spannende partij die dus alle kanten op kon.
Van de andere partijen had Piet niet veel gezien. Maar van die van Freek Pruis meldde hij dit: Mijn buurman aan de overkant, Freek Pruis, had D T tegen D P met evenveel pionnen. Koning in de hoek gedwongen, erg goed gespeeld. Petje af voor Freek dus, want zijn tegenstander was (op papier) veel sterker. Marco Baars en Jaap van Oosten moesten ook tegen veel sterkere tegenstanders en Marco speelde een keurige remise. Vandaar de 2-2.
Freek won ook intern weer. Tot aan de tijdnoodfase van Marius Leendertse speelde Freek prima. Toen ging hij opeens meevluggeren (Marius moest wel, maar Freek niet). Freek miste een aantal keren een betere zet (g3 was niet goed) of een winnende zet (meerdere keren was Tc7 dodelijk). Aan de andere kante miste Marius ook wel wat, zelfs een keer torenwinst (Te6+, Kd4, Tb4+ en de toren op e4 zou verloren gaan). Toch wikkelde Marius af naar een materieel gelijk eindspel en toen Freeks koning (een witte) op c7 stond en Freeks pion op d7 gaf Marius op. Hij kon pionpromotie alleen voorkomen door met zijn toren (die op de d-lijn stond) te slaan op d8 en dan zou er Kxd8 volgen. Maar: Marius had zelf een pion op g2 en een koning op g5 en had met Kg4 zelf voor pionpromotie kunnen gaan en dat had Freek alleen met opoffering van zijn toren kunnen tegen gaan. Marius, murw gebeukt doordat hij de hele partij in de verdediging en lang in tijdnood had gezeten, zag dit niet en gaf op, in een remisestelling dus. Hoe tragisch. Maar: we hebben het allemaal wel eens gehad.
Nieuwkomer Rien Sinke had last van zenuwen en wilde zijn dame spelen, raakte zijn koning aan en na Ke8-e7 kon Krijn Saman materiaal winnen. Krijn moest daarna nog lang vechten om het punt over de streep te halen, want Rien vocht prima terug. Zijn neef Niels Verhaar leek op pad naar een remise tot hij zijn loper meende te kunnen offeren. Het offer was echter niet goed en met een loper meer wikkelde Alexander van ‘t Hoff keurig af naar een 1-0 zege.
Piet van Boven won ook. Jaap van Oosten verloor een loper tegen een pion. Even leek Piet een variant op ‘tien kleine negertjes’ hebben bedacht (variant heet: ‘acht kleine pionnetjes’), want hij verloor nog twee pionnen. Uw verslaggever dacht dat die drie pluspionnen sterker zouden zijn dan het plus-stuk van Piet, maar dat bleek fout gedacht, want Piet won.
11-09-2017
1 Wouter Bliek – Marius Leendertse 1-0
2 Jaap van Oosten – Peter van der Borgt 0-1
3 Eric Clarisse – Kees Weststrate 1-0
4 Piet van Boven – Wilco Krijnsen 0-1
5 Cor Heijboer – Alexander van ’t Hoff 1-0
6 Dingnis Lokerse – Eric Dek 0-1
7 Gayan den Hollander – Krijn Saman 1-0
8 Niels Verhaar – Freek Pruis 0-1
GEEN VERRASSINGEN IN DE 1E RONDE
Zoals gewoonlijk, vond de indeling voor de 1e interne competitieronde handmatig plaats: de nummer 1 op de interne ratinglijst tegen de nummer 9 enzovoorts tot en met nummer 8 tegen nummer 16. Niet zo spannend zou je denken. Makkelijke zeges voor de “top-8” zou je denken. Nou, soms wel, maar soms zeker niet. Maar “at the end of the day” hadden toch alle (op papier) betere spelers gewonnen. We lopen ze af van “het meeste moeite naar de minste moeite” (of eigenlijk van “het langste bezig” tot “het eerste klaar”).
Peter van der Borgt moest vol aan de bak. Jaap van Oosten blijkt nog steeds een rasverdediger. Peter moest het thematisch spelen: loperpaar goed neerzetten, torens verdubbelen op de b-lijn en door een pionnenopmars Jaap enerzijds terugdringen en anderzijds dwingen tot b4, waarna die pion gewonnen wordt. Dat lukte Peter, maar toen was hij al wel een paar uur verder. En toen was er weer zo weinig materiaal over dat Peter toch nog een tactisch grapje nodig had om Jaap helemaal knock-out te krijgen.
Gayan den Hollander speelde tegen nieuwkomer Krijn Saman; nou ja, nieuwkomer. Krijn was 35 jaar geleden of zo al eens lid geweest gaf hij aan. Dat was in de tijd dat de ZSB nog geen ELO ratings had. Dus was Krijn voor Gayan, maar misschien ook voor zichzelf wel, een “dark horse”. Welnu, Krijn was het nog niet verleerd en Gayan moest alle zeilen bijzetten. Was bij Peter de b-lijn belangrijk, bij Gayan was het de c-lijn. Zettenlang had Krijn (die met zwart speelde) een ogenschijnlijk verdwaalde, maar tegelijk lastige, pion op b4. Die ging er af en vervolgens kreeg Gayan een penning op een paard (vanwege Krijns dame op de c-lijn). Het gevaar voor de dame moest Krijn oplossen door Db6 te spelen, maar na ruil door Gayan (Db4xb6) kon Gayan met b2-b4 Krijns gepende paard aanvallen. Dat kostte Krijn een stuk en de partij. Dus was het toch een pion op b4 die beslissend was.
Dingnis Lokerse nam de rustige modus van tegenstrever Eric Dek over. Prima! Zodoende kon Dingnis lang in de partij blijven, ondanks een materiële achterstand die enigszins gecompenseerd werd door Erics ongelukkige opstelling van zijn stukken. Toen Eric dat opgelost had, moest Dingnis de witte vlag hijsen.
Was bij Gayan de c-lijn al het thema; bij Cor Heijboer en Alexander van ‘t Hoff was dat niet anders. Cor kon met een toren binnen dringen op c7 en twee pionnen snoepen. Alexander probeerde wel van alles, maar had voor die twee pionnen gewoon te weinig compensatie en kon niet anders dan een 0 noteren.
Kees Weststrate is een liefhebber van pionnen opspelen in de opening. Daar kun je natuurlijk van houden, maar in het algemeen vertraagt dat de ontwikkeling en kom je vaak niet toe aan een veilig honk voor de koning. Bij actief tegenspel is er dan vaak maar één goede tegenzet en het dekken van een pion op e5 met f6, terwijl je al h6 hebt gespeeld, is dan vragen om moeilijkheden. En die vraag werd door Eric Clarisse positief beantwoord: op het paardoffer van Eric op e5 reageerde Kees door het niet aan te nemen, maar het paard te ruilen, maar na g6 hielp dat niet. Tip voor Kees: tegen actieve spelers toch maar eerst stukken ontwikkelen en rokeren.
Wouter Bliek kwam lekker uit de opening tegen Marius Leendertse en wist dat plusje vast te houden door Da4 te spelen. In eerste instantie leek dat Marius dat mooi met Da5 (gedekt door een paard op c6) kon beantwoorden om zo of dames te ruilen of Wouters dame terug in “zijn hok” te dwingen. Helaas zat er een adder (of eigenlijk een loper) onder het gras: Na Lxc6 kon Marius weliswaar Dxa4 spelen, maar kon Wouter met de loper terugnemen en “gratis” een stuk incasseren. Helaas ging het ook zo en had Marius spijt dat hij zijn andere optie (Db6) niet had gespeeld. Marius speelde nog wel door, maar Wouter zorgde er wel voor dat Marius nergens (schwindel)mogelijkheden kreeg.
Niels Verhaar die voor het eerst met een klok speelde en zetten noteerde, speelde met wit tegen Freek Pruis. Niels deed gezonde zetten en aanvankelijk leek er weinig aan de hand totdat Freek een koningsaanval kon opzetten. Er stonden plots allerlei stukken in, penningen volop, kortom: uw verslaggever kon het allemaal niet overzien. Maar op het eind schreef Freek een punt bij.
Piet van Boven leek op de goede weg tegen Wilco Krijnsen. Piet deed het rustig aan en dat is tegen een positionele speler als Wilco Krijnsen de beste tactiek. Wilco is zo’n speler die liever de fouten van zijn tegenstander afstraft dan zelf het risico neemt fouten te maken. Wilco weet overigens vaak bij tegenstanders fouten uit te lokken. Jaloersmakend is dat. Nu liet zich Piet verleiden tot g2-g4 wat op zich misschien niet fout was, maar als een duvel uit een doosje zette Wilco een koningsaanval op die ook nog direct mat opleverde omdat Piet een paard beet pakte waarmee hij dat mat niet kon voorkomen. Maar we moeten wel zo eerlijk zijn dat bij een andere zet van Piet Wilco’s dame ook als een mes door de boter zou zijn gegaan.