Mijn eerste positionele offer

 

Vanaf januari 1973 ben ik lid van een schaakclub. En eerlijk is eerlijk: ik heb nogal wat pionnen en stukken geofferd die eerste jaren. Maar dat waren offers waarvan mijn berekening als conclusie had dat ik of mat kon zetten of materiaal zou winnen. Dat die berekening niet altijd uit kwam is een ander verhaal.

Maar heden ten dage wist ik nog wel tegen wie ik voor het eerst iets geofferd had zonder dat ik een directe winst zag. Tegen Harry van Iwaarden was het en het was een kwaliteitsoffer (een toren die een licht stuk sloeg op e6). Welk stuk wist ik niet meer. Wel dat ik gewonnen had.

En bij het digitaliseren van mijn partijen kwam ik hem tegen: seizoen 1980-1981.

Harry heeft net 7….h6 gespeeld. Je snapt het al: hier speelde ik 8. Txe6+. Ik ging ervan uit dat, na 8…..fxe6, 9. Lg6+ de zwarte koning altijd een aanvalsobject zou blijven en dat dat gegeven uiteindelijk genoeg zou moeten zijn voor de winst.

De engine geeft het kwaliteitsoffer ook als “best move” met een evaluatie van bijna +3. Dat is wat zetten later wel anders.

De voettocht van de koning heeft hem op c6 gebracht. Harry ziet hier de juiste zet: 15….Pc5. Het schaak is opgelost, en beide lopers staan aangevallen. De engine gaat naar een minuscuul plusje (+0,26). En wit staat nog steeds een kwaliteit achter.

Na 16. g3 staat het zo:

Met 16….Df6 had Harry een penning in het spel kunnen brengen: 17. dxc5, Dxa1. Na 17. Le5 is die penning er niet meer, maar na 17…..Dg4 dreigt zwart weer iets anders en dat verandert niet echt na 18. f4, Dh5.

Harry speelde echter 16….Dh5. Daarna gaat het echt mis met zwart. Uiteindelijk ontstaat deze stelling:

Hier dacht Harry misschien iets van eeuwig schaak te hebben of nog mooier; hij staat immers een pion voor. Wit kan echter mat-in-drie geven en gelukkig zag ik dat: 34.Txh6+, Kg8 35. De8+, Lf8 36. De6 mat. Eigenlijk vind ik dit mat mooier dan het mat wat de engine aangeeft: 34.Txh6+, Kg8 35. De6+, Kf8 36. Txh8 mat.

Peter van der Borgt

Wil je de partij helemaal naspelen: chess.com Peter – Harry van Iwaarden